Irene Camber-Corno

(Przekierowano z Irene Camber)

Irene Camber-Corno (ur. 12 lutego 1926 w Trieście, zm. 23 lutego 2024 w Lissone[1]) – włoska florecistka, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Irene Camber-Corno
Ilustracja
Irene Camber-Corno (1960)
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1926
Triest

Data i miejsce śmierci

23 lutego 2024
Lissone

Wzrost

169 cm

Informacje klubowe
Klub

SS Cassa di Risparmio

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złoto Helsinki 1952 szermierka
(floret ind.)
brąz Rzym 1960 szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Bruksela 1953 floret ind.
złoto Paryż 1957 floret druż.
srebro Luksemburg 1954 floret druż.
brąz Kopenhaga 1952 floret druż.
brąz Bruksela 1953 floret druż.
brąz Paryż 1955 floret druż.
brąz Paryż 1957 floret ind.
brąz Buenos Aires 1962 floret druż.

Podczas XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 1948 roku w zawodach indywidualnych odpadła w półfinałach. Podczas rozgrywanych cztery lata później XV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach wywalczyła indywidualnie złoty medal. W rundzie finałowej wygrała sześć z ośmiu pojedynków i wyprzedziła Węgierkę Ilonę Elek i Dunkę Karen Lachmann[2]. Kolejny medal zdobyła podczas XVII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, gdzie Włoszki w składzie: Antonella Ragno-Lonzi, Irene Camber, Velleda Cesari, Bruna Colombetti-Peroncini i Claudia Pasini zdobyły drużynowo brązowy medal. W zawodach indywidualnych Irene Camber odpadła w ćwierćfinałach. Brała też udział w XVIII Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 roku, zajmując tam czwarte miejsce drużynowo.

Podczas 22. mistrzostw świata w Kopenhadze w 1952 roku Irene Camber, Alberta Lorenzoni, Velleda Cesari, Silvia Strukel i Jenny Zanelli zdobyły brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Irene Camber zdobyła też złoty medal podczas 27. mistrzostw świata w Paryżu (1957), srebrny podczas 24. mistrzostw świata w Luksemburgu (1954) oraz brązowe podczas 23. mistrzostw świata w Brukseli (1953), 25. mistrzostw świata w Rzymie (1955) i 31. mistrzostw świata w Buenos Aires (1962). Ponadto wywalczyła dwa medale w turniejach indywidualnych: złoty podczas Mistrzostw Świata 1953 oraz brązowy podczas Mistrzostw Świata 1957, plasując się za Aleksandrą Zabieliną ze Związku Radzieckiego i Heidi Schmid z Niemiec Zachodnich[3].

Po zakończeniu kariery zawodniczej została trenerką. Prowadziła między innymi reprezentację włoskich florecistek podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972.

Osiągnięcia edytuj

Konkurencja: floret

Igrzyska olimpijskie[4]
  •   indywidualnie (1956)
  •   drużynowo (1960)
Mistrzostwa świata[5][6]

Przypisy edytuj

  1. Morta Irene Camber, mito triestino della scherma mondiale [online], Il Piccolo, 23 lutego 2024 [dostęp 2024-02-23] (wł.).
  2. 1952 Summer Olympics, Foil, Individual, Women [online], olympedia.org [dostęp 2023-10-27] (ang.).
  3. Fechten - Weltmeisterschaften (Damen - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-27] (niem.).
  4. Sports Reference – Irene Camber. Sports Reference. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
  5. Fechten - Weltmeisterschaften (Damen - Florett). sport-komplett.de. [dostęp 2020-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-30)]. (niem.).
  6. Olympedia – Irene Camber-Corno. Olympedia. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).

Bibliografia edytuj