Triest

miasto w północno-wschodnich Włoszech

Triest (wł. Trieste, słoweń. i chorw. Trst, niem. Triest) – portowe miasto w północno-wschodnich Włoszech, nad Morzem Adriatyckim. Jest stolicą regionu autonomicznego Friuli-Wenecja Julijska. Według danych na 2007 rok gminę zamieszkiwało 208 614 osób, 2469,1 os./km².

Triest
Trieste, Trst
Ilustracja
Od góry: Piazza Unità d’Italia, Grand Canal, serbski kościół prawosławny, wąska uliczka w starym mieście, Castello Miramare, widok od strony morza
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Włochy

Region autonomiczny

 Friuli-Wenecja Julijska

Burmistrz

Roberto Dipiazza

Powierzchnia

84,49 km²

Wysokość

2 m n.p.m.

Populacja (2007)
• liczba ludności
• gęstość


208 614
2469,10 os./km²

Nr kierunkowy

040

Kod pocztowy

34100

Tablice rejestracyjne

TS

Położenie na mapie Friuli-Wenecji Julijskiej
Mapa konturowa Friuli-Wenecji Julijskiej, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Triest”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry znajduje się punkt z opisem „Triest”
Ziemia45°39′N 13°46′E/45,650000 13,766667
Strona internetowa

Geografia edytuj

Triest leży u północnych wybrzeży Adriatyku, nad Zatoką Triesteńską, która stanowi najbardziej na północ wysuniętą część basenu Morza Śródziemnego. Miasto położone jest u północno-wschodnich granic Włoch, tuż przy granicy ze Słowenią. Zajmuje amfiteatralnie opadającą ku morzu krawędź płaskowyżu Kras zamykając północną krawędź wybrzeża Dalmacji. Najwyższy punkt tego płaskowyżu przy granicy z miastem sięga 458 m n.p.m. Klimat Triestu jest stosunkowo ciepły – jest to najbardziej na północ wysunięte miejsce na Ziemi o klimacie śródziemnomorskim. Średnia temperatura stycznia wynosi ok. 6 °C, a lipca 24 °C. Lata są długie, suche i upalne, natomiast zimy łagodne i deszczowe. Charakterystyczny dla regionu jest rodzaj wiatru katabatycznego zwanego bora, który zimą przynosi chłodne i suche powietrze znad Gór Dynarskich.

Historia edytuj

Czasy starożytne edytuj

Tereny dzisiejszego Triestu w starożytności zamieszkane były przez iliryjskich Wenetów. W roku 177 p.n.e. opanowali te tereny Rzymianie. Miasto otrzymało prawa kolonii rzymskiej od Juliusza Cezara. Także w zapiskach tego wodza Triest pojawia się po raz pierwszy w źródle pisanym, jako Tergeste[1].

Średniowiecze edytuj

Po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego Triest znalazł się w VI wieku pod panowaniem Bizancjum. Był jedną z ważniejszych twierdz cesarstwa w tamtych rejonach. W 788 roku został zdobyty przez Franków, wchodząc w skład państwa Karola Wielkiego i jego następców. W X wieku Triest został włączony w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Podlegał wówczas władzy Patriarchy Akwilei. Jednak stopniowo wraz z rozwojem Triestu, który bogacił się pośrednicząc w handlu Italii z Europą Środkową, oraz jednoczesnym upadkiem starożytnej Akwilei, miasto stało się niezależnym, wolnym miastem (XII wiek). Wkrótce jednak miasto zaczęło rywalizować o prymat w handlu ze znacznie potężniejszą Republiką Wenecką. Kilkakrotnie pokonane, było przejściowo okupowane przez Wenecjan (1369–1372). Wówczas mieszczanie Triestu, w obawie przed całkowitym podporządkowaniem zaborczej polityce Wenecji, podjęli decyzję o poddaniu się pod opiekę jednego z książąt Austrii, Leopoldowi III Habsburgowi (1382).

Czasy nowożytne edytuj

W 1804 r. Triest stał się głównym portem Austriackiej Marynarki Wojennej, utworzonej z połączenia floty austriacko-weneckiej i floty Triestu, a następnie przekształconej w Austro-Węgierską Marynarkę Wojenną. Na jej potrzeby powstała tu stocznia okrętów wojennych[2].

W 1857 r. miasto uzyskało połączenie kolejowe z Wiedniem, co przyczyniło się do rozwoju przemysłu i ruchu turystycznego[3].

W latach 1856–1864 Maksymilian I Habsburg na klifie odległym 8 km od centrum Triestu wybudował dla siebie i swojej żony Marii Charlotty Koburg zamek Miramare[4].

W 1902 r. otwarto pierwszą część unikatowej linii tramwajowej Triest - Opicina[5].

W latach 1867–1918 Wolne cesarskie miasto Triest było jednym z krajów koronnych Cesarstwa Austrii (Przedlitawia). Po I wojnie światowej na mocy traktatu w Saint-Germain-en-Laye zostało w 1919 włączone do Włoch. Od 1943 znajdowało się pod okupacją niemiecką. Pod koniec II wojny światowej, na przełomie kwietnia i maja 1945, większość Wenecji Julijskiej łącznie z Triestem zajęli partyzanci jugosłowiańscy, lecz 9 czerwca 1945 w Belgradzie rządy brytyjski i amerykański zawarły z rządem Tity porozumienie, na mocy którego Triest wraz z częścią Wenecji Julijskiej znalazł się w gestii wojsk amerykańskich i brytyjskich. W 1947 traktat paryski ustanowił Wolne Terytorium Triestu, które składało się z dwóch stref: strefę A stanowił Triest z wąskim pasem wzdłuż wybrzeża na północ od miasta, strefę B stanowiła północno-zachodnia część Istrii z miastami Koper i Buje. Tymczasowo strefa A miała pozostawać pod wojskową administracją USA i Wielkiej Brytanii, strefa B – Jugosławii. 5 października 1954 w Londynie Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Jugosławia zawarły porozumienie w formie memorandum, zgodnie z którym większość strefy A (wraz z Triestem) została przyłączona do Włoch, a strefa B wraz ze skrawkiem strefy A (łącznie 523 km²) została przekazana pod cywilną administrację Jugosławii.

Podział edytuj

  1. Altopiano Ovest
  2. Altopiano Est
  3. Roiano – Gretta – Barcola
  4. Città Nuova – Barriera Nuova – San Vito – Città Vecchia
  5. Barriera Vecchia – San Giacomo
  6. San Giovanni – Chiadino – Rozzol
  7. Servola – Chiarbola – Valmaura – Borgo San Sergio

Nauka edytuj

W mieście swoją siedzibę ma wiele międzynarodowych ośrodków naukowo-badawczych, jak i organizacji międzynarodowych – dlatego też Triest często bywa nazywany „miastem nauki” (wł. città della scienza).

Urodzeni w Trieście edytuj

Z Triestu pochodził Italo Svevo (1861-1928) - pisarz włoski. W najpoczytniejszej powieści "Zeno Cosini" opisał perypetie jednostki w pedantycznie uregulowanym mieszczańskim świecie.

Miasta partnerskie edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Nazwa miasta została wymieniona w dziele O wojnie galijskiej.
  2. Andrzej Samek, Flota, której już nie ma, Kraków 2011, s. 14, 43-45, ISBN 978-83-72-42-610-9.
  3. Stolica przedlitawskiego Pobrzeża, Otwarty Przewodnik Krajoznawczy, 16 grudnia 2017 [dostęp 2023-12-09] (pol.).
  4. Musement Frontend, Bilety i wycieczki do zamku Miramare, Musement [dostęp 2022-09-09] (pol.).
  5. Italieonline, Triest, Italieonline.eu [dostęp 2024-01-26] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj