Irene Camber-Corno
Irene Camber-Corno (ur. 12 lutego 1926 w Trieście, zm. 23 lutego 2024 w Lissone[1]) – włoska florecistka, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.
 Irene Camber-Corno (1960) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
12 lutego 1926 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 lutego 2024 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
169 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
SS Cassa di Risparmio | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podczas XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 1948 roku w zawodach indywidualnych odpadła w półfinałach. Podczas rozgrywanych cztery lata później XV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach wywalczyła indywidualnie złoty medal. W rundzie finałowej wygrała sześć z ośmiu pojedynków i wyprzedziła Węgierkę Ilonę Elek i Dunkę Karen Lachmann[2]. Kolejny medal zdobyła podczas XVII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, gdzie Włoszki w składzie: Antonella Ragno-Lonzi, Irene Camber, Velleda Cesari, Bruna Colombetti-Peroncini i Claudia Pasini zdobyły drużynowo brązowy medal. W zawodach indywidualnych Irene Camber odpadła w ćwierćfinałach. Brała też udział w XVIII Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 roku, zajmując tam czwarte miejsce drużynowo.
Podczas 22. mistrzostw świata w Kopenhadze w 1952 roku Irene Camber, Alberta Lorenzoni, Velleda Cesari, Silvia Strukel i Jenny Zanelli zdobyły brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Irene Camber zdobyła też złoty medal podczas 27. mistrzostw świata w Paryżu (1957), srebrny podczas 24. mistrzostw świata w Luksemburgu (1954) oraz brązowe podczas 23. mistrzostw świata w Brukseli (1953), 25. mistrzostw świata w Rzymie (1955) i 31. mistrzostw świata w Buenos Aires (1962). Ponadto wywalczyła dwa medale w turniejach indywidualnych: złoty podczas Mistrzostw Świata 1953 oraz brązowy podczas Mistrzostw Świata 1957, plasując się za Aleksandrą Zabieliną ze Związku Radzieckiego i Heidi Schmid z Niemiec Zachodnich[3].
Po zakończeniu kariery zawodniczej została trenerką. Prowadziła między innymi reprezentację włoskich florecistek podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972.
Osiągnięcia
edytujKonkurencja: floret
Przypisy
edytuj- ↑ Morta Irene Camber, mito triestino della scherma mondiale [online], Il Piccolo, 23 lutego 2024 [dostęp 2024-02-23] (wł.).
- ↑ 1952 Summer Olympics, Foil, Individual, Women [online], olympedia.org [dostęp 2023-10-27] (ang.).
- ↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Damen - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-27] (niem.).
- ↑ Sports Reference – Irene Camber. Sports Reference. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
- ↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Damen - Florett). sport-komplett.de. [dostęp 2020-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-30)]. (niem.).
- ↑ Olympedia – Irene Camber-Corno. Olympedia. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Sports Reference – Irene Camber. Sports Reference. [dostęp 2020-11-15]. (ang.).
- Olympedia – Irene Camber-Corno. olympedia.org. [dostęp 2023-10-27]. (ang.).