Irlandia feudalna
Irlandia feudalna, oficjalnie Lordostwo Irlandii, (ang.: Lordship of Ireland; irl.: Tiarnas na hÉireann) – okres panowania feudalnego w Irlandii w latach 1171–1542 pod rządami króla Anglii tytułowanego jako Lord Irlandii (ang. Lord of Ireland).
| |||||
1171/1177-1542 | |||||
| |||||
![]() | |||||
Stolica | Dublin | ||||
Ustrój polityczny | monarchia feudalna | ||||
Ostatnia głowa państwa | Lord Irlandii Henryk VIII Tudor | ||||
Ostatnia głowa terytorium | Lord Namiestnik Henryk FitzRoy | ||||
Data powstania | 1171/1177 | ||||
Data likwidacji | 1542 |
Lordostwo zostało utworzone jako papieskie lenno po normańskiej inwazji na Irlandię w latach 1169–71[1]. Lordem (Lord of Ireland) był król Anglii, który od roku 1316 był lokalnie reprezentowany przez lorda namiestnika. Pierwszym lordem w 1177 został z nadania Henryka II jego syn Jan bez Ziemi, natomiast w 1316 pierwszym lordem namiestnikiem został Roger Mortimer.
Koniec okresu przypada na rok 1542, w którym na mocy ustawy zostało utworzone Królestwo Irlandii[2].
HistoriaEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Hegarty, str. 60
- ↑ Crown of Ireland Act 1542 (ang.). legislation.gov.uk.
BibliografiaEdytuj
- Neil Hegarty: Story of Ireland. Londyn: BBC Books, 2011. ISBN 978-1-849-90246-5.