Isaak Iselin (ur. 7 marca 1728 w Bazylei, zm. 15 lipca 1782 tamże) − szwajcarski filozof historii i polityki doby Oświecenia, członek zagraniczny Akademii Stanisława w Nancy od 1755 roku[1].

Isaak Iselin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1728
Bazylea

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1782
Bazylea

Zawód, zajęcie

filozof

Studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie w Bazylei a potem w Getyndze. W 1755 obronił rozprawę doktorską. Pracował w administracji szwajcarskiej oraz działał politycznie. Opowiadał się za kodyfikacją prawa, reformą szkolnictwa i rozwojem gospodarki narodowej. Wyróżniał się szerokimi zainteresowaniami (w tym fizjokratyzmem i znajomościami naukowymi. Korespondował z takimi intelektualistami epoki oświecenia, jak: Moses Mendelssohn, Friedrich Nicolai, Johann Caspar Lavater, Friedrich Eberhard von Rochow. Zasłużył się na polu pedagogiki. Wspierał działania pedagogiczne Basedowa oraz Pestalozziego. Ułatwił Schlettweinowi kontakt z francuskimi fizjokratami: de Nemoursem oraz Trosne. W roku 1752 przebywał w Paryżu, gdzie poznał Buffona oraz Rousseau. Był współzałożycielem „Helvetische Gesellschaft”, które jest uznawane za jedno z pierwszych szwajcarskich stowarzyszeń, mających na celu rozwój patriotyzmu i krzewienie reform społecznych[2].

Przypisy

edytuj
  1. Małgorzata Durbas, Akademia Stanisława w Nancy (1750–1766), Kraków 2013, s. 388.
  2. Historisches Lexikon der Schweiz