Iver Paul Frederik Holter[1][2] (ur. 13 grudnia 1850 w Gausdal, zm. 27 stycznia 1941 w Oslo[1]) – norweski kompozytor i dyrygent.

Iver Holter
Ilustracja
Imię i nazwisko

Iver Paul Frederik Holter

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1850
Gausdal

Pochodzenie

norweskie

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1941
Oslo

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Życiorys edytuj

Początkowo studiował nauki medyczne na uniwersytecie w Oslo, zdecydował się jednak poświęcić muzyce[2]. Jego nauczycielem był Johan Svendsen[1][2]. W latach 1876–1879 kształcił się w konserwatorium w Lipsku u Salomona Jadassohna, Ernsta Richtera i Carla Reineckego[1][2]. W latach 1879–1881 przebywał w Berlinie[1]. W 1882 roku objął, jako następca Edvarda Griega, prowadzenie orkiestry Harmonien[1][2]. Od 1886 do 1911 roku dyrygował Musikforeningen w Oslo[1][2]. Od 1887 roku nauczał także teorii w konserwatorium[1]. Od 1890 do 1905 roku dyrygował Handvaerkersångforeningen[2]. W 1907 roku założył Holters Korforening, który prowadził do 1921 roku[2]. W latach 1900–1906 wydawał i redagował czasopismo „Nordiskmusik Revue”[1][2]. W 1919 roku otrzymał stypendium artystyczne przyznawane przez rząd norweski[2].

Twórczość edytuj

Skomponował m.in. Symfonię F-dur (1885), Koncert skrzypcowy (1922), Romance na skrzypce i orkiestrę (1895), 2 kwartety smyczkowe, a także kantaty na uroczystość 300-lecia Oslo (1924) i 900-lecia śmierci św. Olafa (1930)[1][2]. Jego twórczość kompozytorska reprezentuje akademicką wersję romantyzmu i ma znaczenie drugorzędne[1]. Jako dyrygent propagował muzykę norweską i przyczynił się od podniesienia poziomu wykonawczego chórów[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 283. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1601–1602. ISBN 978-0-02-865528-4.

Linki zewnętrzne edytuj