Iwajło Jordanow

piłkarz bułgarski

Iwajło Stoimenow Jordanow (ur. 12 stycznia 1966 w Samokowie) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji napastnika, defensywnego pomocnika i - na ostatnim etapie kariery - obrońcy, oraz trener piłkarski.

Iwajło Jordanow
Ивайло Йорданов
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1966
Samokow

Pozycja

napastnik/rozgrywający/def pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
do 1988 Rilski Sportist Samokow
1988–1991 Lokomotiw Gorna Oriachowica
1991–2001 Sporting CP
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991–2000  Bułgaria 50 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2001–2004 Sporting CP, asystent
2004–2007 Bułgaria, asystent
od 2010 Liteks Łowecz, asystent
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

edytuj

Karierę rozpoczynał w barwach Rilskiego Sportistu Samokow, skąd w wieku dwudziestu jeden lat odszedł do beniaminka ekstraklasy Lokomotiwu Gorna Oriachowica. Przez pięć lat występów w tym klubie nie wygrał wprawdzie żadnego z ligowych trofeów (zespół musiał corocznie walczyć o uniknięcie spadku do Grupy B), ale indywidualne sukcesy, jak korona króla strzelców w sezonie 1990–1991, pozwoliły mu na wypromowanie się i zaowocowały propozycją transferu do Sportingu. W Portugalii spędził dziesięć lat okraszonych tytułem mistrza oraz dwoma zwycięstwami w rozgrywkach o Puchar Portugalii.

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował w 1991 roku. Należy do najlepszego pokolenia bułgarskich piłkarzy, chociaż zawsze pozostawał w cieniu bardziej znanych kolegów, takich jak Christo Stoiczkow, Krasimir Bałykow i Jordan Leczkow. Silną pozycję w kadrze wywalczył dopiero przed Mundialem 1998. Był liderem reprezentacji w eliminacjach do Euro 2000, przegranych z Anglią, Szwecją i Polską.

Wcześniej brał udział w Mundialu 1994 (IV miejsce; zagrał w pięciu meczach, tylko w jednym od pierwszej minuty), Euro 1996 (runda grupowa; trzy mecze, dwa od pierwszej do ostatniej minuty) i Mundialu 1998 (runda grupowa; dwa mecze, oba od pierwszej do ostatniej minuty). Podobnie jak w klubach, tak w drużynie narodowej, jego pozycja na boisku była ruchoma i zależała od koncepcji selekcjonera albo rangi przeciwnika. Początkowo był napastnikiem (Mundial 1994), ale w ataku nie miał większych szans na wygranie rywalizacji z kimś z duetu Stoiczkow-Kostadinow. Na kolejnych turniejach był rozgrywającym lub - częściej - defensywnym pomocnikiem.

Z reprezentacją pożegnał się w 2000 roku.

Sukcesy piłkarskie

edytuj

Kariera szkoleniowa

edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował w sztabie szkoleniowym Sportingu, gdzie obserwował młody talent Cristiano Ronaldo[1].

Później przez trzy lata był asystentem Christo Stoiczkowa w reprezentacji Bułgarii. Nie udało im się jednak awansować z kadrą do Mundialu 2006 i Euro 2008.

W 2010 roku został włączony do sztabu Liteksu Łowecz przez ówczesnego trenera tej drużyny, Angeła Czerwenkowa[2]. Na koniec sezonu 2010–2011 klub, prowadzony już przez dawnego kolegę z kadry Ljubosława Penewa, zdobył mistrzostwo kraju.

Przypisy

edytuj