Wikipedia

Iwona Schymalla

polska dziennikarka i prezenterka telewizyjna

Iwona Sabina Schymalla (ur. 27 października 1961 w Warszawie[1]) – polska dziennikarka oraz prezenterka telewizyjna i radiowa, konferansjerka, od 20 lipca 2009 do 7 października 2009 i ponownie od 12 października 2010 do 18 listopada 2011 dyrektor Programu I Telewizji Polskiej, którego była dziennikarką w latach 1990–2011.

Iwona Schymalla
Ilustracja
Iwona Schymalla (2011)
Data i miejsce urodzenia

27 października 1961
Warszawa

Zawód, zajęcie

prezenterka telewizyjna i radiowa, dziennikarka

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Dwukrotna laureatka nagrody Wiktora (1997 i 1999), laureatka plebiscytu Mistrz Mowy Polskiej (2009).

Życiorys

edytuj

Wykształcenie

edytuj

Uczyła się w klasie o profilu biologiczno-chemicznym XIII Liceum Ogólnokształcącego im. płk. Leopolda Lisa-Kuli w Warszawie[2], a po zdaniu matury w 1980 podjęła studia z resocjalizacji i socjologii w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Ukończyła także studia podyplomowe na kierunku „produkcja telewizyjna i filmowa” w PWSFTviT w Łodzi[3][4].

Kariera zawodowa

edytuj

Po ukończeniu studiów pracowała jako asystent-wykładowca w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie[5].

Na początku lat 90. rozpoczęła pracę w Telewizji Polskiej, wygrywając konkurs na spikera stacji[3][5]. Początkowo pracowała w Telewizji Edukacyjnej, dla której reportaże o problematyce społecznej, następnie – wraz z reorganizacją struktury telewizji publicznej – została przeniesiona do działu oprawy TVP1, a w 1993 została jedną z prowadzących magazyn poranny Kawa czy herbata?, który przez kolejne lata współprowadziła z Pawłem Pochwałą[6][7]. W 1994 została etatowym pracownikiem Telewizji Polskiej[8]. 3 maja 1996 została prezenterką dnia w TVP1[9], ponadto w latach 1996–1997 zrealizowała dla stacji autorski program Profesjonaliści. Na antenie TVP1 prowadziła także Studia Papieskie, relacje telewizyjne wizyt papieskich w 1997, 1999, 2002 i 2006[10]. Za działalność telewizyjną otrzymała w 1998 Wiktora Publiczności za 1997 oraz w 2000 Wiktora dla najlepszej spikerki za 1999[11].

W grudniu 2000 prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył ją Złotym Krzyżem Zasługi za „wybitne zasługi dla rozwoju telewizji polskiej”[12].

 
Iwona Schymalla (2007)

W 1998 i 1999 prowadziła ceremonie wręczenia Wiktorów. Od 2000 kilkukrotnie prowadziła gale wręczenia Nagrody im. Andrzeja Drawicza[13], poza tym prowadziła dziewięć kolejnych gal przyznania Nagród Grand Press[14]. W 2004 zaczęła współprowadzić program religijno-publicystyczny TVP1 Między Ziemią a Niebem. W 2007 współprowadziła z Robertem Tekielim program ewangelizacyjny TVP3 Jarmark cudów[15]. W 2008 otrzymała Nagrodę im. Świętego Kamila za „osobiste i twórcze zaangażowanie w budowanie pozytywnego wizerunku ruchu hospicyjnego w Polsce oraz profesjonalizm i dziennikarską rzetelność w upowszechnianiu wiedzy o hospicjach i opiece paliatywnej”[16]. W 2009 prowadziła na antenie TVP1 autorskie programy o tematyce medycznej – Ciało to niemało[17] i Ostry dyżur Jedynki[18].

20 lipca 2009 została mianowana dyrektorem TVP1[19], z tego powodu w sierpniu przestała prowadzić programy Kawa czy herbata? i Między ziemią a niebem[20]. 9 października 2009 została odwołana z funkcji dyrektora TVP1, po czym wróciła do prowadzenia części programów stacji[21], pracowała także w redakcji oprawy i promocji TVP1[22]. 12 października 2010 ponownie objęła stanowisko dyrektora TVP1[23][24], przy czym wciąż prowadziła program Między ziemią a niebem[25], a od stycznia do lutego 2011 dodatkowo współprowadziła z Pawłem Pochwałą magazyn Kawa czy herbata? Moja niedziela[26][27]. 19 lipca 2011 złożyła dymisję ze stanowiska dyrektora TVP1[28], co motywowała „wewnętrznym funkcjonowaniem spółki”[29]. Dzień później wycofała swoją rezygnację[30]. 18 listopada 2011 została odwołana ze stanowiska dyrektora TVP1[31], co tłumaczono faktem, że „zarząd miał większe oczekiwania w stosunku do anteny”[32]. Cztery dni później poinformowała o wymówieniu umowy z TVP[33], jako powód złożenia wskazując działania prowadzone wśród „nieformalnych struktur władzy”[34][35]. Wcześniej odrzuciła ofertę zmiany formy zatrudnienia z umowy o pracę na terminowy, roczny kontrakt[8].

Do 2009 prowadziła wieczorną audycję publicystyczną W dobrym tonie w Vox FM[36]. W 2009 otrzymała tytuł Mistrza Mowy Polskiej[37]. Od stycznia 2012 prowadziła niedzielną Debatę medyczną w Radiowej Jedynce[38]. Od maja 2013 jest redaktor naczelną serwisu internetowego Medexpress.pl, na którego łamach przeprowadza także wywiady z ekspertami medycznymi w programie Gość Medexpressu[39][40].

W 2014 nakładem Wydawnictwa Filia ukazała się książka pt. Zawód spikerka, będący zapisem wywiadu rzeki ze Schymallą, który przeprowadziła Małgorzata Talarek.

W 2015 ubiegała się o stanowisko prezesa zarządu rady nadzorczej Telewizji Polskiej[41].

Życie prywatne

edytuj

Ma siostrę Beatę[5]. Jej mężem jest archeolog, historyk i dyplomata Andrzej Schymalla[42] (ur. 1961), z którym ma córkę Aleksandrę (ur. 1990)[43].

Współprowadzi rodzinną Fundację Sarmacką Rodziny Schymallów „Serce i Rozum”[44]. Objęła stanowisko prezesa Fundacji „Żyjmy Zdrowo”[18].

Pojawiła się gościnnie w filmie Tydzień z życia mężczyzny (1999) oraz pojedynczych odcinkach seriali Bulionerzy (2004) i Ranczo (2009)[45][46].

Nagrody i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 275.
  2. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 114.
  3. ↑ a b c pp: Iwona Schymalla została dyrektorem Jedynki. wirtualnemedia.pl, 2009-07-21. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  4. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 44.
  5. ↑ a b c Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 9
  6. ↑ Patryk Pallus: “Kawa czy herbata?”: nowi prowadzący i nowy szef. wirtualnemedia.pl, 2010-10-21. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  7. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 21.
  8. ↑ a b Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 219–220
  9. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 14–15.
  10. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 71, 77, 80, 103.
  11. ↑ a b c Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 85
  12. ↑ a b Odznaczenia dla zasłużonych pracowników TVP S.A.. prezydent.pl, 2000-12-05. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  13. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 131.
  14. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 136–137.
  15. ↑ Jarmark cudów [online], jezus.waw.pl [dostęp 2011-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-08].
  16. ↑ a b Nagroda Imienia Św. Kamila – Światowy Dzień Chorego 2008. kuria.kamilianie.eu. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  17. ↑ sex: Iwona Schymalla poprowadzi nowy program Jedynki. wirtualnemedia.pl, 2009-03-09. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  18. ↑ a b Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 126–127
  19. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 163.
  20. ↑ ks: Iwona Schymalla znika z wizji TVP 1 (wideo). wirtualnemedia.pl, 2009-07-31. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  21. ↑ rps: Schymalla już nie dyrektorem, ale zostaje w TVP. wirtualnemedia.pl, 2009-10-12. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  22. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 170.
  23. ↑ Schymalla znów na czele TVP1 [online], TVN24.pl, 12 października 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-10-15].
  24. ↑ Zmiana szefa TVP1 – Schymalla zamiast Gadowskiego. wyborcza.pl.
  25. ↑ Krzysztof Lisowski: Iwona Schymalla (szefowa TVP 1). wirtualnemedia.pl, 2010-11-03. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  26. ↑ Krzysztof Lisowski: Iwona Schymalla wraca do „Kawy czy herbaty?”. wirtualnemedia.pl, 2011-01-10. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  27. ↑ pp: Niedzielna “Kawa czy herbata?” bez Iwony Schymalli. wirtualnemedia.pl, 2011-02-22. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  28. ↑ Dyrektor TVP 1 Iwona Schymalla złożyła dymisję [online], Onet.pl, 11 lipca 2011 [dostęp 2011-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-22].
  29. ↑ kl: Iwona Schymalla zrezygnowała. Dzisiaj decyzja prezesa TVP. wirtualnemedia.pl, 2011-07-20. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  30. ↑ Błażej Torański, Schymalla i Wyszyńska pozostają [online], Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, 20 lipca 2011 [dostęp 2011-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-12].
  31. ↑ Schymalla odwołana, Wyszyńska rezygnuje [online], TVN24.pl, 18 listopada 2011 [dostęp 2011-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-19].
  32. ↑ Agnieszka Kazimierczuk, Piotr Radziszewski szefem TVP1 [online], rp.pl, 21 grudnia 2011 [dostęp 2011-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-22].
  33. ↑ kl: Iwona Schymalla po 20 latach pracy odchodzi z TVP. wirtualnemedia.pl, 2011-11-22. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  34. ↑ pp: Iwona Schymalla oskarża TVP: “Najazd politycznego pionu z resortu”. wirtualnemedia.pl, 2011-11-23. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  35. ↑ Krzysztof Lisowski: Iwona Schymalla, była szefowa TVP1. wirtualnemedia.pl, 2011-12-01. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  36. ↑ ks: Marek Zając zastąpił Iwonę Schymallę. wirtualnemedia.pl, 2009-10-13. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  37. ↑ a b Mistrz Mowy Polskiej 2009. mistrzmowy.pl. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  38. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 116–117.
  39. ↑ pp: Iwona Schymalla redaktor naczelną portalu Medexpress.pl. wirtualnemedia.pl, 2013-05-09. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  40. ↑ Autor: Iwona Schymalla :: MedExpress.pl [online], medexpress.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  41. ↑ Elżbieta Rutkowska: Kandydaci do zarządu TVP przesłuchani; Kto wypadł najlepiej? (analiza). press.pl, 2015-05-31. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  42. ↑ masz: Andrzej Schymalla: zawodowcy kontra Politrucy. wirtualnemedia.pl, 2012-01-23. [dostęp 2021-06-12]. (pol.).
  43. ↑ Marta Kawczyńska: Iwona Schymalla: Rozstawałam się z mężem wielokrotnie. [dostęp 2021-06-08]. (pol.).
  44. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 94–95.
  45. ↑ Iwona Schymalla – Film Polski. filmpolski.pl.
  46. ↑ Schymalla i Talarek 2014 ↓, s. 152–153.

Bibliografia

edytuj
  • Iwona Schymalla, Małgorzata Talarek, Zawód: spikerka, Wydawnictwo Filia, 2014, ISBN 978-83-7988-039-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iwona_Schymalla&oldid=75162716”