Józef Daszuta
Józef Edward Daszuta (ur. 18 marca 1902 w Sokółce, zm. ?) – kapral Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 kapral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1902 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Sylwestra i Cecylii z Karpowiczów. W młodości pracował w gospodarstwie rolnym rodziców[1].
W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 2 kompanii karabinów maszynowych Białostockiego pułku strzelców[1] i w jego składzie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył pod Baranowiczami, Mińskiem i nad Berezyną. W walce o przyczółek mostowy na Uszy, objął po śmierci plut. Juszkiewicza, d-two plutonu karabinów maszynowych i pod silnym ogniem artylerii trwał na stanowisku, odpierając ataki wroga[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3].
Po zakończeniu wojny pozostał w zawodowej służbie wojskowej. W 1923 przeniesiony do rezerwy. W 1924 powrócił do wojska i ukończył szkołę podoficerską. W 1926 ponownie zwolniony, pracował we własnym gospodarstwie rolnym[2]. Był członkiem Rady Miejskiej w Sokółce i działaczem „Strzelca”[2]. W październiku 1939 w Sokółce został aresztowany przez NKWD[4]. Więziony w Sokółce, a następnie w Grodnie[4]. 5 maja 1940 został wywieziony Grodna[4]. Trzy dni później przybył do więzienia w Mińsku[4]. Data śmierci i miejsce pochówku nie są znane[2].
Był żonaty z Marią z Rysiejków, dzieci: Regina, Jan i Stanisław[2]. W kwietniu 1940 rodzina została deportowana do Kazachstanu[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4482
Przypisy edytuj
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 42.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 44.
- ↑ Różycki i Dybkowski 1929 ↓, s. 30.
- ↑ a b c d e Wyrwa 2015 ↓, s. 49.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Marian Różycki, Stefan Dybkowski: Zarys historii wojennej 79-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? Lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Warszawa: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.