Józef Doliński (1892–1916)
Józef Doliński (ur. 17 marca 1892 w Sądowej Wiszni, zm. 5 lipca 1916 pod Kościuchnówką) – plutonowy Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg)
| |
 plutonowy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 lipca 1916 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca komendanta plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 17 marca 1892 w Sądowej Wiszni, w ówczesnym powiecie mościskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Marii z Tarnawskich[1]. Był starszym bratem Kazimierza (ur. 1900), legionisty, sierżanta Wojska Polskiego, odznaczonego Krzyżem Niepodległości[2][3][4].
W 1904, po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnym mieście, rozpoczął naukę w c. k. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu[2]. W 1911 zakończył naukę w klasie VIIIa, zdał egzamin maturalny i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie[5][6]. Na trzecim roku przerwał studia lub nie zdał egzaminu[2]. Od 1911 był założycielem i komendantem Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Sądowej Wiszni[7][8].
6 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[9]. Służbę pełnił początkowo w kompanii kadrowej, a następnie został wyznaczony na stanowisko zastępcy komendanta plutonu w 3 kompanii 5 pułku piechoty. Wziął udział we wszystkich bitwach[10]. 1 października 1915 prowadząc pluton do kontrataku pod Stowygorożem przyczynił się do odbicia baterii armat[10]. Poległ 5 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnowką[11]. Został trafiony dwiema kulami w czoło i pierś, gdy na czele II plutonu biegł do kontrataku na wzgórze 195,4 „Polska Góra”[10]. Pochowany na polu bitwy[8]. Był kawalerem, nie miał dzieci[12].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6515 – pośmiertnie 17 maja 1922[13][8]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][8]
- Odznaka „Za wierną służbę” pośmiertnie[9]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy[9]
Przypisy edytuj
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-23]..
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 36–37.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 33.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 6, tu sierżant.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 19.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
Bibliografia edytuj
- Doliński Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2797 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-23].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu za rok szkolny 1911. Przemyśl: Nakładem Funduszu Naukowego, 1911.
- VII Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Legionów Polskich przy Departamencie Wojskowym NKN, 1916-10-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Żołnierze Niepodległości : Doliński Józef. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-03-23].