Józef Kobus (ur. 27 lutego 1897 w Świnach, zm. 6 lipca 1926 tamże) – żołnierz piechoty Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Józef Kobus
Ilustracja
starszy szeregowy starszy szeregowy
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1897
Świny

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1926
Świny

Przebieg służby
Lata służby

1919–1921

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

28 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys edytuj

Syn Stanisława (rolnika) i Antoniny z domu Szymańskiej[1].

Ukończył szkołę ludową. W styczniu 1919 roku wstąpił jako ochotnik do odrodzonego Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do 28 pułku Strzelców Kaniowskich, w którego szeregach wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej[a]. Szczególnie odznaczył się w dniu 16 sierpnia 1920 roku pod wsią Mokre, kiedy to wykonał ryzykowne zadanie zwiadowcze na tyłach wojsk wroga[2]. Za wykazane wówczas męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L. 2660 z dnia 28 lutego 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z dnia 26 marca 1921 roku)[3].

Po zakończeniu działań wojennych został przeniesiony do rezerwy w stopniu starszego szeregowego. Mieszkał i pracował w rodzinnych Świnach pod Koluszkami, gdzie zmarł w 1926 w wyniku długotrwałej choroby. Spoczął na miejscowym cmentarzu. Józef Kobus nie zdążył założyć rodziny[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. 28 pułk Strzelców Kaniowskich wchodził w skład 10 Dywizji Piechoty.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj