Józef Kuberski

Józef Kuberski
	podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1893 ; Chełmno, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków, USRR, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Jednostki	20 Dywizjon Artylerii Ciężkiej; 29 Dywizjon Artylerii Ciężkiej; 3 Pułk Artylerii Ciężkiej; 15 Pułk Artylerii Lekkiej; 12 Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; wojna polsko-ukraińska; II wojna światowa (kampania wrześniowa)
	Odznaczenia

Józef Kuberski (ur. 26 sierpnia 1893 w Chełmnie, zm. wiosna 1940 w Charkowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Jana i Julianny z Barnickich. Po wybuchu I wojny światowej od 1914 służył w Armii Cesarstwa Niemieckiego na froncie wschodnim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego i służył w 10 dywizjonie artylerii polowej. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920, brał udział w walkach pod Kijowem, Mińskiem, Warszawą. Następnie był oficerem w 20 dywizjonie artylerii ciężkiej, 29 dywizjonie artylerii ciężkiej, 3 pułku artylerii ciężkiej. Od 1924 do 1935 pełnił służbę w 15 pułku artylerii lekkiej w Bydgoszczy. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927. W marcu 1930 roku został przesunięty ze stanowiska kwatermistrza na stanowisko dowódcy dywizjonu^[1]. W sierpniu 1935 roku został przeniesiony do Komendy Obozu Ćwiczeń Grupa na stanowisko komendanta^[2]. Następnie awansowany do stopnia podpułkownika. Od 1938 był zastępcą dowódcy 12 pułku artylerii lekkiej, a w 1939 został dowódcą tej jednostki.

W czasie kampanii wrześniowej, po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku^[3]. Wiosną 1940 zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[4]
Medal Niepodległości (9 listopada 1932)^[5]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Upamiętnienie

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[7].

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).

Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).

W maju 2009 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Gimnazjum w Posądzy został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Józefa Kuberskiego.

Przypisy

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 99.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 320. ISBN 83-7001-294-9.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowwanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 271. [dostęp 2014-12-06].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_31_marca_1930_roku,_s._116-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_31_sierpnia_1935_roku,_s._99-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 99.

[3] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 320. ISBN 83-7001-294-9.

[4] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[5] M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[6] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[7] Lista osób zamordowwanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]


podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1893 Chełmno, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków, USRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	20 Dywizjon Artylerii Ciężkiej 29 Dywizjon Artylerii Ciężkiej 3 Pułk Artylerii Ciężkiej 15 Pułk Artylerii Lekkiej 12 Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka wojna polsko-ukraińska II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia