Józef Kurzeja (piłkarz)

piłkarz

Józef Kurzeja (ur. 13 marca 1948 w Dziewiętlicach) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika, trener, lekarz.

Józef Kurzeja
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1948
Dziewiętlice

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
LZS Dziewiętlice
1961–1964 Sparta Paczków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1964–1965 Sparta Paczków
1965–1969 Odra Opole
1969–1971 Olimpia Poznań
1971–1973 Śląsk Wrocław
1973–1979 Górnik Zabrze 131 (7)
1979–1980 SV Heid Stockerau
1980–1984 FC Sankt Veit
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Życiorys

edytuj

Młodość

edytuj

Pochodzi z rodziny robotniczej. Ojciec Jan (zm. 1979) był kolejarzem, a matka Józefa (zm. 2009) była sprzedawczynią w sklepie spożywczym. Ma trójkę rodzeństwa: brata Stanisława (ur. 1946) – nauczyciela WF, siostry Janinę (ur. 1951) – ekonomistkę i Wandę (ur. 1956) – nauczycielkę jęz. francuskiego i jęz. polskiego. Natomiast sam Józef Kurzeja po zdaniu w 1965 roku matury podjął studia chemiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. W 1969 przeniósł się na studia medyczne: 1969-1971 Akademia Medyczna w Poznaniu, 1971-1973 Akademia Medyczna we Wrocławiu, 1973-1976 Akademia Medyczna w Katowicach.

Kariera piłkarska

edytuj

Rozpoczął karierę piłkarską w Sparcie Paczków zapisując się do tego klubu w wieku 13 lat, w 1961 roku na podstawie fałszywych danych osobowych (do klubu przyjmowano chłopców dopiero od 14. roku życia). W 1964 roku zadebiutował w seniorach klubu. W 1965 roku został piłkarzem Odry Opole. W 1965-66 był reprezentantem Polski juniorów. W ekstraklasie zadebiutował dnia 15 września 1965 roku w meczu z Zawiszą Bydgoszcz (1:2). W drużynie Niebiesko-Czerwonych występował do 1969 roku. Potem w latach 1969–1971 występował w Olimpii Poznań, następnie w Śląsku Wrocław w latach 1971–1973. Potem przeszedł do Górnika Zabrze grając razem w drużynie z m.in. Włodzimierzem Lubańskim, Jerzym Gorgoniem, Andrzejem Szarmachem, Zygfrydem Szołtysikiem. W klubie występował do 1979 roku i rozegrał w tym czasie 131 meczów i strzelił 7 goli. Potem wyjechał do Austrii grać w klubach: SV Heid Stockerau (1979-1980) i FC Sankt Veit (1980-1984). Karierę zakończył w 1984 roku. Po ukończeniu odpowiednich kursów organizowanych przez ÖFB (Austriacki Związek Piłki Nożnej) uzyskał licencję trenera i w tej funkcji prowadził w sezonie 85/86 II-ligowy SV St. Veit i w sezonie 86/87 I-ligowa Austrię Klagenfurt. Pod koniec lat 90., już W Niemczech, był trenerem 2. i krotko 1. drużyny Hohenlimburg 10 (Verbandsliga, 5-liga). Od 2004 roku w Polonii Hagen, najpierw jako trener i zawodnik, następnie jako prezes klubu.

Kariera medyczna

edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej krótki czas był trenerem niemieckich drużyn w niższych klasach, a także korespondentem zagranicznym „Sportu”. W czasie kariery pracował w szpitalu wojewódzkim (Landeskrankenhaus) w Klagenfurt am Wörthersee. W 1988 roku wyjechał wraz z rodziną do Niemiec, gdzie pracował jako lekarz w klinice radioonkologicznej w Hagen. W 1992 roku objął funkcję zastępcy ordynatora, a od 2008 roku był ordynatorem (p.o.) swojej kliniki[1]. Od 2010 roku jest ordynatorem Kliniki Radioterapii w EvK (Szpital Ewangeliczny) w Witten i prowadzi tutaj równocześnie Praktykę Radioterapeutyczną.

Życie prywatne

edytuj

Jest żonaty z Krystyną z d. Orłowską, która pochodzi z Piekar Śląskich i także jest lekarzem ze specjalizacją w zakresie radioterapii. Mają trójkę dzieci: dwie córki: Annę (ur. 1976) i Elżbietę (ur. 1987) oraz syna Pawła (ur. 1984).

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj