Józef Zawadzki (porucznik)
Józef Zawadzki (ur. 24 listopada 1898 w Dyneburgu, zm. 21 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari
| |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
53 Brygada Artylerii Polowej |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Antoniego i Barbary z domu Tarwid. Uczeń szkoły realnej. Od maja 1915 jako ochotnik wstąpił w szeregi armii rosyjskiej i przydzielony do 2 baterii 53 Brygady Artylerii Polowej w składzie której walczył na Froncie Zachodnim. W Kazaniu ukończył Oficerską Szkołę Piechoty otrzymując stopień chorążego. 10 stycznia 1917 został awansowany na stopień podporucznika[1].
Do Polski powrócił 10 września 1919, a w październiku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego w którym otrzymał przydział do 51 pułku piechoty na stanowisko dowódcy kompanii. Uczestniczył w bitwach podczas wojny polsko-bolszewickiej[1]. Duże zasługi odniósł w dniu 11 kwietnia 1920 podczas walki pod Wacławką, kiedy na czele dowodzonej przez siebie kompanii zdobył wieś, a następnie ruszył za wycofującym się nieprzyjacielem. Za ten czyn odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2][1]. W rezerwie od 26 października 1925. W cywilu pracował w Warszawie na stanowisku urzędnika w Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, a później przeniósł się do Białegostoku, gdzie pracował w Urzędzie Okręgowym. Od 1938 w powiecie augustowskim był pracownikiem Lasów Państwowych[1]. Walczył w kampanii wrześniowej podczas której w niewyjaśnionych okolicznościach sowieci wzięli go do niewoli i zamordowali w Katyniu. Pozostawił żonę[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 5783)[1]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1993 ↓, s. 241.
- ↑ Weber 1928 ↓, s. 38.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Leopold Weber: Zarys historji wojennej 51-go pułku piechoty Strzelców Kresowych. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.