Język bacbijski

język z grupy kaukaskiej

Język bacbijski, cowa-tuszyński (bacb. Bacbi, Cowa-Tusz) – język należący do nach-dagestańskiej rodziny językowej. Według danych z 2018 r. ma 1600 użytkowników[1]. Posługuje się nim wspólnota Bacbów, mieszkających po południowej stronie Kaukazu, w miejscowości Zemo Alwani w Kachetii (dystrykt Achmeta). W obrębie języka istnieje tylko jeden dialekt. Język bacbijski nie jest zrozumiały dla pozostałych narodów nachskich, tj. Czeczenów i Inguszy, pomimo tego, iż stanowi najpewniej kontynuację języka inguskich kolonizatorów, którzy osiedlili się w Tuszetii w wiekach średnich. Jego druga nazwa jest związana z faktem, iż do XIX w. Bacbowie stanowili jeden z czterech klanów Tuszetii, o nazwie – Cowata.

Bacba motdżiti
Obszar

Gruzja, miejscowość Zemo Alwani w Kachetii

Liczba mówiących

1600 (2018)

Pismo/alfabet

gruzińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 4 poważnie zagrożony
Ethnologue 7 wypierany
Kody języka
ISO 639-2 cau
ISO 639-3 bbl
IETF bbl
Glottolog bats1242
Ethnologue bbl
WALS ttu
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Znajduje się pod silnym wpływem języka gruzińskiego (bardziej tradycyjnymi odmianami języka posługują się osoby starsze)[2]. Gruziński służy jako język literacki[1] i jest używany w edukacji i komunikacji ponadlokalnej[2]. W pewnym zakresie znany jest również język rosyjski[3].

Przestał być przyswajany przez dzieci[3].

Jeden z pierwszych języków kaukaskich, którym poświęcono opublikowane opracowanie gramatyczne (w języku niemieckim)[3][4].

Przypisy

edytuj
  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bats, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. a b Salminen 2007 ↓, s. 238.
  3. a b c L.A. Grenoble, Language Policy in the Soviet Union, Dordrecht: Kluwer Academic Publishers, 2003 (Language Policy 3), s. 121, DOI10.1007/0-306-48083-2, ISBN 0-306-48083-2, ISBN 1-4020-1298-5, OCLC 53984252 [dostęp 2023-09-24] (ang.).
  4. Franz Anton von Schiefner, Versuch über die Thusch-Sprache, 1859 (Mémoires de l'Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg, VIe série, T. IX, n° 1), OCLC 459040526 [dostęp 2023-09-24] (niem.).

Bibliografia

edytuj