Język bungku

język austronezyjski

Język bungkujęzyk austronezyjski używany w prowincjach Celebes Środkowy i Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 27 tys. osób[1].

Bungku
Obszar

Celebes Środkowy, Celebes Południowo-Wschodni (Indonezja)

Liczba mówiących

27 tys. (2000)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 bkz
IETF bkz
Glottolog bung1269
Ethnologue bkz
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Przed uzyskaniem niepodległości przez Indonezję służył jako język kontaktów międzyetnicznych[1][2]. Pod koniec lat 80. XX w. wciąż był intensywnie używany i bywał przyswajany przez osoby z zewnątrz[3][4]. W użyciu jest także język indonezyjski[1].

Jest dość zróżnicowany wewnętrznie. Dzieli się na dialekty: bungku właściwy, routa, tulambatu, torete (to rete), landawe, waia[1][5][6]. Dialekt epe nie jest już używany[7]. Odmiana niewielkiej wsi Routa jest potencjalnie zagrożona wymarciem; z doniesień wynika, że zaczęła być wypierana przez inne języki (tolaki, bugijski, toradża)[3][8].

Nie wykształcił piśmiennictwa[1]. Pierwsze szczegółowe informacje nt. języków bungku-tolaki zebrali N. Adriani i Alb. C. Kruyt[9]. W artykule z 1900 r. omówiono m.in. fonologię i morfologię języka bungku[10]. W latach 80. i 90. XX w. powstały prace opisujące aspekty jego gramatyki (w tym morfologię i składnię)[11][12]. W XXI w. opublikowano pewne materiały tekstowe (wraz z danymi leksykalnymi)[13] oraz słownik[14].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bungku, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Mead i Mead 1991 ↓, s. 129.
  3. a b David Mead: Bungku. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-06-03]. (ang.).
  4. Mead 1999 ↓, s. 51.
  5. Mead 1998 ↓, s. 14.
  6. Mead 1999 ↓, s. 48–49.
  7. Mead 1999 ↓, s. 49.
  8. Mead 1999 ↓, s. 52.
  9. Mead 1998 ↓, s. 25–26.
  10. N. Adriani. De talen der To Boengkoe en To Mori: Boengkoe’sch. „Mededeelingen vanwege het Nederlandsch Zendelinggenootschap”. 44, s. 252–284, 1900. (niderl.). 
  11. Dahlan Kadjia, Indra B. Wumbu, Amir Kadir, Mahmud Larupa: Morfologi dan sintaksis bahasa Bungku. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1998. ISBN 979-459-838-0. OCLC 606264730. [dostęp 2022-12-22]. (indonez.).
  12. Ahmad Saro, Abdillah A. Rahiro, Indra B. Wurobu, Abdullah Kadir: Struktur bahasa Bungku: laporan penelitian. Palu: Pusat Penelitian dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1982. OCLC 19540935. (indonez.).
  13. T. David Andersen, Abbas Niasi, Siti Fatima, Nasrin: Bitara ntorete, kalimat bahasa Torete dengan kamus singkat Indonesia, Torete, Inggris. Kendari: Badan Pemberdayaan Masyarakat Sulawesi Tenggara (Sultra) / Summer Institute of Linguistics, 2004. OCLC 192174627. [dostęp 2022-12-22]. (indonez.).
  14. Asri, A. D. Firman, Rahmawati, Sukmawati: Kamus Culambacu-Indonesia. Kendari: Kantor Bahasa Sulawesi Tenggara, 2018. ISBN 978-602-60556-8-2. [dostęp 2022-12-22]. (indonez.).

Bibliografia edytuj