Język gorontalo

język austronezyjski

Język gorontalo, także holontalo[1][2] (bahasa Hulontalo) – język austronezyjski rozpowszechniony wśród ludu Gorontalo w północnej części wyspy Celebes, w prowincji Gorontalo[3]. Należy do grupy języków filipińskich[4], jest jednym z języków gorontalo-mongondow[5]. Według danych Ethnologue w roku 2000 posługiwało się nim ok. milion osób[4]. Skupiska ludności Gorontalo są obecne również w mieście Manado i w Dżakarcie[6].

bahasa Hulontalo
Obszar

Gorontalo (Indonezja)

Liczba mówiących

1 mln (2000)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-2 gor
ISO 639-3 gor
IETF gor
Glottolog goro1259
Ethnologue gor
BPS 0622 2
WALS grt
Występowanie
Ilustracja
Lokalizacja prowincji Gorontalo w Indonezji
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku gorontalo
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W 1981 r. wyróżniono pięć głównych dialektów: dialekt miasta Gorontalo, wschodni, limboto, zachodni, tilamuta[7]. W gorontalo występują zapożyczenia z malajskiego, arabskiego, portugalskiego, niderlandzkiego[6] oraz języków północnohalmaherskich (ternate i galela)[6][8]. Historycznie region znajdował się pod wpływem Sułtanatu Ternate, a w późniejszym okresie przeszedł pod kontrolę holenderską. W użyciu są również języki indonezyjski i malajski miasta Manado[6].

Doprowadził do częściowego zaniku spokrewnionych języków takich jak suwawa i bolango[9][10]. Zagrożony wymarciem, jest wypierany przez indonezyjski i lokalny malajski. Przyczynia się do tego napływ ludności z innych regionów (od połowy XX wieku)[11]. W latach 90. XX w. pozostawał w intensywnym użyciu na terenach wiejskich, choć wśród młodszego pokolenia zaobserwowano wzrost roli języka narodowego[12]. Doniesienia z XXI w. wskazują na poważne osłabienie jego pozycji, zwłaszcza na obszarach miejskich[13].

Pierwsze opisy języka gorontalo sporządzili autorzy zachodni (Wilhelm Joest, J. Breukink), omawiając aspekty jego gramatyki i słownictwo[14]. W XX w. prace leksykograficzne nad tym językiem prowadził lokalny lingwista Mansoer Pateda. Ich owocem stał się dwujęzyczny słownik gorontalo-indonezyjski[15][16]. Istnieją także opracowania gramatyczne (Morfologi dan sintaksis bahasa Gorontalo, 1988[17], Kaidah bahasa Gorontalo, 1981[18]). Do sporadycznego zapisywania tego języka stosuje się alfabet łaciński[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 79, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  2. a b George L. Campbell: Compendium of the World’s Languages. Wyd. 2. T. 1: Abaza to Kurdish. London–New York: Routledge, 2000, s. 622. ISBN 0-415-20298-1. OCLC 41108519. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
  3. Moses Usman, The Agent-Verb-Patient System of the Gorontalo Language: A Typological Semantic-Syntactic Role Approach, „Jurnal Ilmiah Masyarakat Linguistik Indonesia” (2), sierpień 2008, s. 253–262 (ang.).
  4. a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Gorontalo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-15] (ang.).
  5. Merrifield i Salea 1996 ↓, s. 6.
  6. a b c d Little, Jr., Machmoed i Mustafa 1995 ↓, s. 521.
  7. Kasim i in. 1981 ↓, s. 89–90.
  8. David Henley: Nationalism and regionalism in a colonial context: Minahasa in the Dutch East Indies. Leiden: KITLV Press, 1996, s. 28, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 168. DOI: 10.1163/9789004486928. ISBN 978-90-04-48692-8. ISBN 978-90-6718-080-1. OCLC 35113123. (ang.).
  9. J. Noorduyn, A Critical Survey of Studies on the Languages of Sulawesi, Leiden: KITLV Press, 1991 (Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde: Bibliographical series 18), s. 66, ISBN 90-6718-028-9, OCLC 24778246 (ang.).
  10. Adat Istiadat Daerah Sulawesi Utara, Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, 1980, s. 21 [dostęp 2023-01-03] (indonez.).
  11. Ulfa Zakariya, Ninuk Lustyantie, Emzir. The Gorontalo Language in Professional Communication: its Maintenance and Native Speakers’ Attitudes. „Professional Discourse & Communication”. 3 (3), s. 39–51, 2021. DOI: 10.24833/2687-0126-2021-3-3-39-51. ISSN 2687-0126. [dostęp 2022-07-25]. (ang.). 
  12. Merrifield i Salea 1996 ↓, s. 130.
  13. David Mead: Gorontalo. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-29]. (ang.).
  14. Kasim i in. 1981 ↓, s. 2–3.
  15. Sukardi Gau, Warisan Akademik Prof. Mansoer Pateda [online], Academia.edu [dostęp 2022-02-23] (indonez.).
  16. Mansoer Pateda, Kamus bahasa Gorontalo-Indonesia, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1977, OCLC 5311076 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  17. P.M H. Alitu i inni, Morfologi dan sintaksis bahasa Gorontalo, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1988, ISBN 979-459-021-5, OCLC 831604321 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  18. Mansoer Pateda, Kaidah bahasa Gorontalo, Gorontalo: Viladan, 1981, OCLC 613294927 (indonez.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj