Język mian
Język mian, także mianmin (miyanmin)[1][2] – język transnowogwinejski używany w prowincjach Sepik Wschodni i Sandaun w Papui-Nowej Gwinei[1]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 1750 osób[3].
| Obszar |
prowincje Sepik Wschodni, Sandaun (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1750 (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mpt | ||
| IETF | mpt | ||
| Glottolog | mian1256 | ||
| Ethnologue | mpt | ||
| WALS | mpt | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Wyróżnia się dwa dialekty: zachodni (wagarabai, skonga, suganga) oraz wschodni[4]. Serwis Ethnologue wyodrębnił dialekt zachodni jako odrębny język[5].
Znajduje się pod silnym wpływem tok pisin i angielskiego. Prawie wszyscy jego użytkownicy posługują się również tok pisin[3].
Powstał opis jego gramatyki (A Grammar of Mian, 2011)[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Fedden 2011 ↓, s. 2.
- ↑ a b Fedden 2011 ↓, s. 3.
- ↑ Fedden 2011 ↓, s. 3, 579 (przyp. 3).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Suganga, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Fedden 2011 ↓.
Bibliografia edytuj
- Sebastian Fedden: A Grammar of Mian. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2011, seria: Mouton Grammar Library 55. DOI: 10.1515/9783110264197. ISBN 978-3-11-026419-7. OCLC 769190320. [dostęp 2022-07-23]. (ang.).