Jacek Groszkiewicz

polski polityk

Jacek Groszkiewicz (właściwie Hersz Herszkowicz) (ur. 8 listopada 1909 w Kowalu, zm. 25 kwietnia 1973) – działacz komunistyczny, publicysta, pierwszy redaktor naczelny Głosu Wybrzeża (1948-1950), redaktor naczelny Głosu Robotniczego i Agencji Robotniczej.

Jacek Groszkiewicz
Imię i nazwisko

Hersz Herszkowic

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1909
Kowal

Data śmierci

25 kwietnia 1973

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

działacz komunistyczny, dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Partia

Komunistyczna Partia Polski
Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)
Polska Partia Robotnicza
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy
Grób Jacka Groszkiewicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

edytuj

Syn cukiernika Izraela. Podczas nauki we włocławskim gimnazjum był członkiem żydowskiej organizacji Haszomer Hacair. Od 1928 studiował historię na UW i uczęszczał na kursy pedagogiczne. Od 1929 członek Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK) i KPP. Działacz Związku Zawodowego Nauczycieli Żydów, od 1931 członek i przewodniczący zarządu tego związku. Członek Zarządu Akademickiego Koła „Pochodnia”, z ramienia której w 1930 brał udział w zjeździe Wzajemnej Pomocy. Działał w Biurze Żydowskim Komitetu Warszawskiego KPP. 1936–1936 działał w Komitecie Okręgowym (KO) KPP w Łodzi. Kilkakrotnie aresztowany za działalność komunistyczną. Po wrześniu 1939 był nauczycielem i kierownikiem szkoły w Brześciu oraz przewodniczącym związku zawodowego pracowników szkół i członkiem obwodowego komitetu MOPR (do czerwca 1941, gdy udał się do Pińska). Od lata 1941 do kwietnia 1944 żołnierz Armii Czerwonej. W kwietniu 1944 wstąpił do WKP(b). Od czerwca 1944 w 1 Armii WP. Absolwent szkoły podchorążych, zastępca dowódcy baterii ds. politycznych 3 Dywizji Piechoty i uczestnik walk pod Warką i na Pradze. Od października 1944 członek egzekutywy i kierownik Wydziału Propagandy Komitetu Warszawskiego PPR. Uczestnik warszawskiej konferencji PPR w lutym 1945 i współorganizator wiecu pierwszomajowego w 1945 oraz szkolenia partyjnego. W lipcu 1945 został skierowany przez KC PPR na II stanowisko sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku, gdzie od kwietnia 1946 pracował w prasie partyjnej. Był pierwszym redaktorem naczelnym organu KW PPR/PZPR – „Głosu Wybrzeża”. Był delegatem na I Zjazd PPR w grudniu 1945 i Zjazd Zjednoczeniowy (I Zjazd PZPR) w grudniu 1948. Od 1950 redaktor naczelny „Głosu Robotniczego”, organu Komitetu Łódzkiego PPR. Od 1952 redaktor naczelny Agencji Robotniczej Był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera B33-8-2)[1].

Bibliografia

edytuj
  • Celina Budzyńska, Groszkiewicz Jacek, w: Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.

Przypisy

edytuj