Jacenty (Jacek) Dąmbski z Dąbia herbu Godziemba (zm. 1676) – kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej w 1645 roku[1], kasztelan konarski łęczycki, kasztelan biecki.

Herb Godziemba

Rodzina

edytuj

Syn Piotra (zm. 1651), kasztelana konarskiego łęczyckiego i Anny Byszewskiej. Miał 2 braci: Łukasza (zm. 1659), kanonika królewskiego oraz Jakuba. Był trzykrotnie żonaty: Pierwsza żona Anna Szydłowska herbu Tępa Podkowa, córka Jana i Katarzyny z Przytyka. Z małżeństwa tego urodziło się 4 dzieci: Anna Dąmbska, późniejsza żona Michała ze Smogorzewa Dunin-Wąsowicza, łowczego sandomierskiego. Synowie: Wojciech Dąmbski (zm. 1712), kasztelan sierpecki; Michał Dąmbski (zm. 1718), cześnik nowogródzki; Andrzej Karol Dąmbski (zm. 1683), łowczy sanocki, sędzia kapturowy biecki, dowódca 4 chorągwi dragonów podczas bitwy pod Wiedniem. Drugą żonę Barbarę Pigłowską herbu Leliwa poślubił 1661 roku. Trzecia żona Urszula Kalińska, córka Jakuba, rotmistrza królewskiego i podczaszego sanockiego i Zofii Skotnickiej. Z małżeństwa tego urodziła się córka Ludwika (zm. 1708), późniejsza żona Franciszka Michała Denhoffa herbu Dzik (zm. 1696), sekretarza pieczęci wielkiej koronnej, 2 voto Jana Andrzeja Sierakowskiego herbu Ogończyk (1640–1698), kasztelana bełskiego, 3 voto Piotra Potockiego herbu Pilawa (zm. 1726), kasztelana bełskiego i wojewody czernichowskiego. Zostając wdową Urszula Kalińska poślubiła Jana Kazimierza Zamoyskiego (zm. 1692), kasztelana halickiego i wojewody bełskiego.

Pełnione urzędy

edytuj

Początkowo kanonik gnieźnieński od 1645, po otrzymaniu święceń kapłańskich. Zrezygnował z życia duchownego po śmierci ojca został wybrany na stanowisko kasztelana konarskiego łeczyckiego w 1659 roku, następnie od 1663 pełnił urząd kasztelana bieckiego. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa krakowskiego w 1669 roku[2]. Był wyznaczony na sejm do rozgraniczenia Śląska w 1670 roku.

Dobra majątkowe

edytuj

Posiadał liczne dobra majątkowe: Broniszowo, Plechów z przyległościami nabyte od Gabriela Krasińskiego, kasztelana płockiego, Żuków, Ryków, Zastronie, Świeczany, Szerzyny, Brożyca i Morawiany.

Przypisy

edytuj
  1. Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. I, Gniezno 1883, s. 203.
  2. Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, [b.n.s]

Bibliografia

edytuj