Jacques Alexandre Allix de Vaux
Jacques Alexandre François Allix de Vaux (ur. 22 grudnia 1768 w Percy, zm. 26 stycznia 1836 w Courcelles) – francuski i westfalski wojskowy, generał dywizji.
| |
| generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1792–1834 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
W 1792 roku wstąpił do szkoły wojskowej i został oficerem artylerii. Został oficerem artylerii w Armii Północnej i wziął udział w walkach przeciwko wojskom I koalicji antyfrancuskiej, wyróżniając się szczególnie w czasie zdobywania twierdzy Luksemburg w 1795 roku. Został wtedy mianowany pułkownikiem artylerii, a rok później generałem brygady.
Po przewrocie 8 brumaire’a znalazł się w gronie jego przeciwników, z tego powodu w 1801 roku został wysłany na San Domingo jako dowódca artylerii francuskiej w składzie ekspedycji przeciwko powstaniu ma San Domingo. Odsunięty od dowodzenia z powodu podejrzeń o malwersację w 1803 roku wrócił do Francji, gdzie pozostał bez przydziału.
W 1808 roku wstąpił do armii Królestwa Westfalii w stopniu generała brygady. W składzie tej armii jako dowódca artylerii 10 Korpusu westfalskiego wziął udział w kontrofensywie Napoleona w Hiszpanii. 15 kwietnia 1812 roku został mianowany na generała dywizji armii westfalskiej. Następnie jako dowódca artylerii 8 Korpusu westfalskiego wziął udział w wyprawie Napoleona do Rosji, po klęsce wojsk francuskich i odwrocie do Westfalii 30 września 1813 roku skapitulował.
W 1814 roku powrócił do Francji i powrócił do służby w armii francuskiej w stopniu generała brygady. Został wtedy dowódcą oddziałów, które wzięły udział w walkach w lesie Fontainebleau, które wyparły z nich oddziały austriackie i rosyjskich Kozaków. Później był dowódcą twierdzy Sens, broniąc jej od 18 do 26 lutego 1815 roku i ostatecznie zmuszając wojska oblegające ją do odwrotu. Za to został awansowany do stopnia generała dywizji.
Potem został wyznaczony na dowódcę 1 Dywizji 1 Korpusu nowo utworzonej Armii Północnej, która wzięła udział w bitwie pod Waterloo, jednak nie zdążył objąć dowództwa tej dywizji przed bitwą. Po ostatecznym upadku Napoleona i powrocie do władzy Burbonów został usunięty z wojska i wyjechał do Westfalii.
Zgodę na powrót do Francji uzyskał w 1818 roku, 1 stycznia 1819 roku został ponownie przyjęty do armii francuskiej, lecz nie otrzymał żadnego przydziału. 29 kwietnia 1834 roku został przeniesiony do rezerwy.
Awanse edytuj
Armia francuska edytuj
- pułkownik (1795)
- generał brygady (1796)
Armia Królestwa Westfalii edytuj
- generał brygady (1808)
- generał dywizji (1812)
Armia Cesarstwa Francuskiego edytuj
- generał brygady (1814)
- generał dywizji (1815)
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (19.10.1812)
Bibliografia edytuj
- Robert Bielecki: Encyklopedia wojen napoleońskich. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2001, s. 27. ISBN 83-85660-75-5.