Jakow Bułhakow
Jakow Iwanowicz Bułhakow, także Jakow Iwanowicz Bułgakow, ros. Яков Иванович Булгаков herbu Syrokomla (ur. 15 października 1743 – zm. 7 lipca 1809)[1] – dyplomata rosyjski, poseł rosyjski w Rzeczypospolitej w latach 1790-1792, poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny przy Porcie Osmańskiej od 20 maja 1781.
| |
 Syrokomla | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Od 1761 służył w Kolegium Spraw Zagranicznych. W latach 1762-1775 był sekretarzem i radcą poselstwa rosyjskiego w Warszawie. Jako poseł rosyjski w Konstantynopolu, w 1787 został tam uwięziony po wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej. Następnie do 1792 ambasador w Polsce, gdzie m.in. hamował realizację reform Sejmu Czteroletniego i wspierał konfederację targowicką[1]. Po wstąpieniu na tron cara Pawła I (1796) został gubernatorem wileńskim i grodzieńskim, które to funkcje sprawował do 1799.
W 1768 roku Sejm Repninowski nadał mu polski indygenat[2]. W 1780 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3]. Był odznaczony Orderem Orła Białego[4].
