Jan Dulski
Jan Dulski herbu Przeginia (ur. 1534, zm. 28 marca 1590 w Warszawie[1]) – podskarbi wielki koronny w latach 1580-1590, kasztelan chełmiński w latach 1572-1590, podskarbi pruski w latach 1581-1590, ekonom malborski, łowczy podlaski, starosta świecki, starosta rogoziński, starosta dybowski[2], starosta brański od 1570 roku, starosta suraski w 1566 roku[3], w 1590 starosta tczewski, początkowo przeciwnik a następnie najwierniejszy zwolennik i doradca Stefana Batorego. Luteranin.
Przeginia | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
Żonaty z siostrzenicą kanclerza Jana Zamoyskiego.
Był uczestnikiem zjazdu w Knyszynie 31 sierpnia 1572 roku[4]. Podpisał konfederację warszawską 1573 roku[5]. Podpisał dyplom elekcji Henryka III Walezego[6].
W 1575 roku podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga[7]. W 1587 roku podpisał reces, sankcjonujący wybór Zygmunta III Wazy[8].
Był wyznawcą kalwinizmu[9].
Bibliografia
edytuj- Encyklopedya Powszechna Kieszonkowa, zeszyt X, Nakład druk i własność Noskowskiego, Warszawa 1888
- Jerzy Antoni Kostka, "Kostkowie herbu Dąbrowa" Wyd. Z.P. POLIMER Koszalin 2010, ISBN 978-83-89976-40-6
Przypisy
edytuj- ↑ Dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Urzędnicy Prus Królewskich XV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Mikulski. 1990, s. 203.
- ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 311.
- ↑ 'Karol Sienkiewicz, Skarbiec historii polskiej. t. II, Paryż 1840, s. 40.
- ↑ Włodzimierz Budka, Kto podpisał konfederację warszawską 1573 R.?, w: Reformacja w Polsce. R.1 1921 nr 4, s. 318.
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae. T.1 cz.1-2, Wilno 1758, s. 457.
- ↑ Leszek Kieniewicz, Senat za Stefana Batorego, Warszawa 2000, s. 299.
- ↑ Reces Warszawski Około Elekciey nowey krola Je[go] M[i]ł[o]ści Zygmunta trzeciego Roku Pańsk[iego] M. D. LXXX VII – Wyd. B, s. [b.n.s]
- ↑ Maciej Pieńkowski, Skład i struktura senatu oraz izby poselskiej na sejmie koronacyjnym Zygmunta III (1587-1588), w: Czasopismo Prawno-Historyczne, 68 (2), s. 70.