Wikipedia

Jan Ergietowski

Jan Ergietowski (ur. 1846 w Korczynie, zm. po 1914) – powstaniec styczniowy, żołnierz, urzędnik podatkowy.

Jan Ergietowski
Jan Ergetowski
Data i miejsce urodzenia

1846
Korczyna

Data śmierci

po 1914

Zawód, zajęcie

żołnierz, urzędnik

Narodowość

polska

Życiorys edytuj

Jan Ergietowski (niekiedy wymieniany jako Ergetowski[a]) urodził się w 1846 w Korczynie[1]. Był synem Szymona i Katarzyny z domu Rosinger[2].

Jako student brał udział w powstaniu styczniowym 1863[1]. Służył w oddziałach Mariana Langiewicza, Józefa Miniewskiego, Dionizego Czachowskiego[1]. Brał udział w bitwach pod Grochowiskami (18 marca 1863), w Lasach Olkuskich, pod Krzykawką (5 maja 1863), pod Chęchłami, pod Rybnicą (20 października 1863), pod Jurkowicami (21 października 1863)[1]. W ostatniej z wymienionych potyczek został wzięty do niewoli przez Rosjan[1]. Został zesłany na Syberię[1]. Spędził pięć lat na obszarze guberni tomskiej[1]. 12 września 1867 ogłoszono we Lwowie, że na skutek powtórnego wstawienia się c. k. rządu władze Imperium Rosyjskiego zdecydowały zezwolić na powrót poddanym Austro-Węgier, zesłanym za udział w powstaniu z 1863, zaś Jan Ergietowski figurował w grupie 56 wygnańców, którym pozwolono na powrót pod warunkiem, że w miejscu zesłania nie dopuścili się czynu karalnego[3]. W kwietniu 1868 ogłoszono jego uwolnienie z zesłania[4].

Po powrocie do Galicji został asenterowany do C. K. Armii[1]. Przez 12 lat służył w 45 pułku piechoty w Sanoku[1]. Po odejściu z wojska pracował jako urzędnik podatkowy[1]. Od około 1881 do 1890 był adiunktem w urzędzie podatkowym starostwa c. k. powiatu sanockiego[5]. W listopadzie 1890 został mianowany kontrolerem podatkowym[6]. Od tego czasu pracował w urzędzie podatkowym starostwa c. k. powiatu krośnieńskiego[7]. W tym samym charakterze w listopadzie 1892 został przeniesiony do Birczy[8]. Od tego czasu do 1899 pracował tamtejszym urzędzie podatkowym, działającym w ramach starostwa c. k. powiatu dobromilskiego[9]. W lipcu 1899 jako poborca podatkowy został mianowany kontrolerem głównego urzędu podatkowego dla okręgu służbowego C. K. Krajowej Dyrekcji Skarbu[10]. Od tego czasu pracował na stanowisku głównego kontrolera w głównym urzędzie podatkowym starostwa c. k. powiatu przemyskiego[11]. Na początku stycznia 1903 został mianowany głównym poborcą podatkowym[12]. Od tego czasu do około 1906 był głównym poborcą podatkowym w urzędzie starostwa przemyskiego[13].

Jako starszy poborca podatkowy był zastępcą członka pierwszej dyrekcji założonego w 1907 Towarzystwa Spożywczego Urzędników w Przemyślu[14]. Został wybrany do składu przysięgłych sądu przysięgłego przy C. K. Sądzie Obwodowym w Przemyślu na kadencję od 9 września 1907[15].

Był żonaty z Marią z domu Müller[2][16][b], z którą miał dzieci: Franciszka Jana (ur. 20 grudnia 1874 w Brnie, absolwent C. K. Gimnazjum w Sanoku z 1893)[17][18], nauczyciel gimnazjalny[19]), Helenę (ur. 9 lipca 1884[2]), syna Bolesława (ur. w marcu 1893, zm. w kwietniu 1893[16][20]). Na początku lat 90. (tj. gdy pracował w Krośnie) jego żona Maria zamieszkiwała przy ul. Sanowej nr 287[17]. Jan Ergietowski zmarł po 1914[21]. Został pochowany w Przemyślu[c].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Także jego syn Franciszek podczas nauki gimnazjalnej figurował pod nazwiskiem Ergetowski.
  2. ↑ Ponadto w księdze parafialnej jako żona Jana Ergietowskiego została wymieniona Ewa Józefa Ergietowska z domu Gębuś (zm. 24 marca 1915 w Sanoku w wieku 90 lat). Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 195 (poz. 81).
  3. ↑ Wymieniony jako „Jan Ergetowski”. Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych bohaterów z lat 1794-1864 na terenie wschodniej Małopolski. Lwów: 1928, s. 41.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 207-208. Biogram Jana Ergietowskiego autorstwa Józefa Białyni Chołodeckiego został wykorzystany jako identyczny w publikacjach: Sanoczanie w powstaniu. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 5, s. 2, 26 stycznia 1913.  oraz Edward Zając. Sanoczanie w powstaniu styczniowym 1863 r.. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 2 (473), s. 5, 10-20 stycznia 1989. 
  2. ↑ a b c Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 110 (poz. 119).
  3. ↑ Przegląd polityczny. Lwów. „Gazeta Narodowa”. Nr 211, s. 1, 13 września 1867. 
  4. ↑ Nowiny z kraju i zagranicy. Ze Sybiru. „Dziennik Lwowski”. Nr 86, s. 3, 12 kwietnia 1868. 
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 31.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 31.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 32.
  6. ↑ Kronika. Mianowania. „Kurjer Lwowski”. Nr 323, s. 4, 21 listopada 1890. 
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 23.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 23.
  8. ↑ Kronika. Mianowania. „Kurjer Lwowski”. Nr 323, s. 3, 16 listopada 1892. 
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 16.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 16.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 16.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 16.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 16.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 15.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 17.
  10. ↑ Kronika. Mianowania. „Kurjer Lwowski”. Nr 198, s. 5, 19 lipca 1899. 
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 37.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 37.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 37.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 37.
  12. ↑ Kronika. Mianowania. „Kurjer Lwowski”. Nr 9, s. 5, 9 stycznia 1903. 
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 37.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 37.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 44.
  14. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”. Nr 159, s. 10, 14 lipca 1907. 
  15. ↑ Kronika. „Echo Przemyskie”. Nr 64, s. 4, 11 sierpnia 1907. 
  16. ↑ a b Księga chrztów 1892–1898. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 29 (poz. 60).
  17. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1892/1893 (zespół 7, sygn. 15). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 292.
  18. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1893. Sanok: Fundusz Naukowy, 1893, s. 40, 47.
  19. ↑ Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 215, 219, 282. ISBN 83-87703-59-1.
  20. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 206 (poz. 39).
  21. ↑ Kronika. „Ziemia Przemyska”. Nr 1, s. 4, 1 stycznia 1915. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Ergietowski&oldid=71920768”