Wikipedia

Jan Teodor Wisłocki

Jan Teodor Wisłocki herbu Sas (ur. ok. 1740, zm. po 1800) – miecznik żydaczowski, szambelan królewski, członek Stanów Galicyjskich.

Jan Teodor Wisłocki[1], syn Kiliana, piszącego się z Kulczyc, stolnika trembowelskiego, kasztelana lubaczowskiego i słońskiego i jego pierwszej żony Ludwiki Bąkowskiej herbu Gryf, urodził się ok. 1740 r.

Był szambelanem królewskim Stanisława Augusta Poniatowskiego[2], 20 marca 1764 występuje jako miecznik żydaczowski[3][4].

Legitymował się w 1782 roku w Lwowskim Sądzie Ziemskim i od tego roku był członkiem Stanów Galicyjskich.

Był kawalerem orderu Św. Stanisława. Odziedziczył po ojcu milionowy majątek, na który składały się m.in. dobra: klucz Nowosielecki w pow. latyczowskim, Michałpole, Ustrzyca z przyległościami, Dembowice, Wisłowice, Antoniówka w cyrkule zamojskim oraz Hubińszczyzna, Dobrzany i Putiatycze w cyrkule przemyskim[2].

Potomstwo edytuj

Ożenił się 1.v. z Zofią Heleną Klarą Mrozowicką, córką Adama, starosty stęgwilskiego i regimentarza wojsk koronnych oraz Ewy Franciszki Puzynianki, pisarzówny wielkiej litewskiej[5], 2.v z Ewą Siemińską herbu Lewart, córką Wojciecha, starosty dębowieckiego i referendarza koronnego oraz Franciszki Borzęckiej herbu Półkozic, podkomorzanki przemyskiej[6], 3.v z Marią Antoniną hr. Tarnowską herbu Leliwa, córką Jana Amora, kasztelana łęczyckiego i generała majora wojsk koronnych oraz Tekli Grabiankówny herbu Leszczyc[7].

Pozostawił synów: Wawrzyńca, chorążego latyczowskiego i Jana, prezesa sądu granicznego latyczowskiego[8] oraz córki: Zofię, żonę Franciszka Ksawerego Kosseckiego herbu Rawicz, generała dywizji, ministra i dyrektora głównego Komisji Sprawiedliwości[9], Cecylię, żonę Teodora Kaszowskiego herbu Janina, chorążego dubieńskiego i marszałka włodzimierskiego oraz Paulinę, żonę Jana Amora Baptysty hr. Tarnowskiego herbu Leliwa, dziedzica Pustego Iwania i Smordwy[7].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Występuje również jako Teodor, zob. Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów, 1857, s. 276 i Jan, zob. Volumina Legum, t, VII, Petersburg 1860, s. 118
  2. ↑ a b Lwowska Narodowa Naukowa Biblioteka Ukrainy im. W. Stefanyka. Oddział Rękopisów, Zespół (fond) 141, poz. 788, Papiery rodzinno-majątkowe Józefa Wisłockiego, 1776–1823, s. 134–137
  3. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXIII, s. 177
  4. ↑ Kazimierz Przyboś (red.), Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. Spisy, s. 175, 1987.
  5. ↑ Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z archidiecezji lwowskiej, 1604–1945, parafia Sokołówka, [w:] Archiwum Główne Akt Dawnych, Inwentarz zespołu: PL, 1 301, sygn. 1912
  6. ↑ Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. VI, s. 255, 1909.
  7. ↑ a b https://web.archive.org/web/20190424153645/http://www.rodtarnowski.com/gene/fam00264.html [dostęp 2019-04-24]
  8. ↑ http://enemyweneed.com/genealogia/Zurowscy%20kijowsko-podolscy.pdf [dostęp 2019-04-24]
  9. ↑ Polski Słownik Biograficzny, t. 14, s. 296

Bibliografia edytuj

  • Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. Spisy, red. Kazimierz Przyboś, 1987, s. 175.
  • Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXIII, s. 177.
  • Lwowska Narodowa Naukowa Biblioteka Ukrainy im. W. Stefanyka. Oddział Rękopisów, Zespół (fond) 141, poz. 788, Papiery rodzinno-majątkowe Józefa Wisłockiego, 1776–1823, s. 134–137.
  • Polski Słownik Biograficzny, t. 14, s. 296.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Teodor_Wisłocki&oldid=73686185”