Jan Tomaszewski (wojskowy)
Jan Tomaszewski (ur. 7 stycznia 1903 w Żłobinie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, inżynier górnictwa, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
| ||
| ||
 porucznik piechoty
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1903 Żłobin | |
| Data i miejsce śmierci | 1940 Katyń | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1920-1940 | |
| Siły zbrojne |  Wojsko Polskie
| |
| Jednostki | Brygada Jazdy Ochotniczej, 16 Dywizja Piechoty, 78 pułk piechoty | |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa | |
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w Żłobinie, w ówczesnej guberni mohylewskiej, w rodzinie Józefa i Antoniny z Sadowskich[1]. Ukończył 8 semestrów Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. W 1920 wcielony do jazdy mjr. Jaworskiego, następnie służył w szwadronie por. Ciemochowskiego w 16 Dywizji Piechoty. Brał udział w wojnie 1920 r.
W okresie międzywojennym po demobilizacji podjął przerwane studia na Politechnice, a następnie na Akademii Górniczej w Krakowie. Otrzymał tytuł inżyniera górnictwa[2]. Zatrudniony w kopalni "Wujek". W 1929 powołany na ćwiczenia rezerwy, które odbył w 4. szwadronie 1 pułku szwoleżerów. W 1931 ukończył kurs w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 2 w Biedrusku[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1931 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III, a od 1938 - Komendy Rejonu Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 71 pułku piechoty z Zambrowie[3]. W 1933 i 1935 odbył w tym pułku ćwiczenia rezerwy. Kolejne ćwiczenia odbył w 1937 w Szkole Obrony Przeciwgazowej. 19 marca 1939 awansowany do stopnia porucznika rezerwy[2].
W kampanii wrześniowej walczył w 78 pułku piechoty z Baranowicz[1]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 059/1 z 9 maja 1940, poz. 77.
Ordery i odznaczeniaEdytuj
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 646.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 735.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 71, 540.
BibliografiaEdytuj
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Kazimierz Banaszek; Krystyna Wanda Roman; Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/3824