Jan Wróblewski (weterynarz)

oficer Wojska Polskiego

Jan Józef Wróblewski (ur. 15 maja 1884 w Nasutowie, zm. 1940 w Charkowie) – podpułkownik lekarz weterynarii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Jan Wróblewski
Ilustracja
podpułkownik lekarz weterynarii podpułkownik lekarz weterynarii
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1884
Nasutów

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

5 Pułk Ułanów Zasławskich
5 Brygada Jazdy
Centrum Wyszkolenia Kawalerii

Stanowiska

naczelny lekarz weterynarii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka (bitwa pod Komarowem)
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys edytuj

Jan Józef Wróblewski urodził się 15 maja 1884 roku w Nasutowie, w rodzinie Adama i Marii z Lecewiczów. Uczył się w rządowym Gimnazjum Męskim w Lublinie. W 1908 roku złożył maturę „Szkole Lubelskiej”. W 1911 roku ukończył studia w Instytucie Weterynaryjnym na Uniwersytecie Dorpackim w Dorpacie z tytułem lekarza weterynarii. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach w 5 pułku Ułanów Zasławskich i 5 Brygadzie Jazdy, w tym walczył w bitwie pod Komarowem.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów weterynaryjnych, w grupie lekarzy weterynarii[1]. W latach 1923–1924 był komendantem Kadry Okręgowego Szpitala Koni Nr 2 w Lublinie[2][3]. W tym czasie zasiadł w komitecie budowy Domu Żołnierza w Lublinie. Pracował w Komisji Remontowej nr 15. Został kierownikiem służby weterynaryjnej w brygadach jazdy konnej w Warszawie i Kraków. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów weterynaryjnych[4]. W 1928 roku pełnił obowiązki zastępcy naczelnego lekarza weterynarii w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[5]. Od 1931 pełnił funkcję naczelnego lekarza weterynarii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W 1938 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

W obliczu zagrożenia konfliktem zbrojnym został zmobilizowany latem 1939. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Został osadzony w obozie w Starobielsku[6]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Upamiętnienie edytuj

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” przy Kłodzkiej Szkoła Przedsiębiorczości w Kłodzku został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Jana Wróblewskiego.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 358.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1381, 1399.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1258, 1268.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 733.
  5. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 758.
  6. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 359. ISBN 83-7001-294-9.
  7. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

Bibliografia edytuj