Wikipedia

Janusz Hryniewicz (muzyk)

Janusz Hryniewicz (ur. w 1947 w Penley) – wokalista, gitarzysta, multiinstrumentalista, kompozytor.

Janusz Hryniewicz
Data i miejsce urodzenia

1947
Penley

Gatunki

rhythm and blues, pop, pop-rock, country-rock, muzyka latynoamerykańska

Zawód

wokalista, gitarzysta, kompozytor

Aktywność

od 1963 roku

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Rodzice J. Hryniewicza walczyli w armii gen. Władysława Andersa (brali udział w bitwie o Monte Cassino)[1]. Muzyk urodził się w południowej Walii, a wychował w Argentynie[1]. Ogromny wpływ na jego wrażliwość wywarło tamtejsze otoczenie i muzyka latynoamerykańska[1]. Po powrocie do Polski rodzina Hryniewiczów zamieszkała w katowickiej dzielnicy Koszutka[2]. Janusz Hryniewicz uczył się gry na skrzypcach, a następnie na gitarze[3]. Jako wokalista zadebiutował śpiewając na szkolnych akademiach[3]. Wówczas jego idolami byli tacy wykonawcy jak: Elvis Presley, Robert Johnson, The Beatles, The Rolling Stones, The Artwoods, czy The Animals[3]. We wczesnych latach sześćdziesiątych związał się ze śląskim środowiskiem muzycznym – w 1963 roku założył swój pierwszy zespół o nazwie Zefiry[3]. W kolejnych latach pojawił się w składach wielu formacji, a byli to m.in.: Ślęzanie, Ametysty, Peany, czy zespół muzyczny klubu Ciapek – w niektórych z tych grup występował z Józefem Skrzekiem[3][4]. Ponadto krótko współpracował z Czerwono-Czarnymi, występując z nimi w Międzyzdrojach[3]. W kwietniu 1969 roku w miesięczniku Jazz ukazał się artykuł, w którym A. M. Kośmiderski nazwał muzyka weteranem Rytmów Katowic (Przegląd Młodzieżowych Zespołów Muzycznych Rytmy Katowic) i śląskiego ruchu beatowego[5]. Pierwszym profesjonalną grupą Hryniewicza był zespół Wiślanie 69, z którym występował od lipca 1969 r. i dokonał wielu nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych w tym longplay pt. Skąd my się znamy (1970)[6]. We wrześniu 1970 roku zespół wyjechał na dziewięciomiesięczne tournée po holenderskich klubach, gdzie występował obok The Cats i George Baker Selection[3][6]. Tam też nagrał singla Maybe she, maybe you / Clear sun dla wytwórni EMI (1971)[6]. Krążek był promowany w rozgłośniach radiowych krajów Beneluxu. W styczniu 1971 roku Hryniewicz wraz z Jerzym Grunwaldem dołączył do zespołu Ryszarda Poznakowskiego z którym wziął udział w imprezie Karnawałowy Poznań Nocą i dokonał nagrań radiowych[6], które ukazały się w 2016 roku nakładem Kameleon Records na płycie pt. Jerzy Grunwald – Na tych samych ulicach. Niepublikowane nagrania z lat 1971–1975. Zespół istniał ponad pół roku[6]. W latach 1971–1972 wokalista współpracował z Bractwem Kurkowym 1791 z którym nagrał „czwórkę” (1972) i longplay (1972) dla Polskich Nagrań o identycznym tytule Polskie dzwony oraz dokonał nagrań dla Polskiego Radia[6]. Debiut telewizyjny grupy miał miejsce 2 kwietnia 1972 r. w popularnym niegdyś Tele-Echu[6]. Hryniewicz szybko wyrobił sobie markę i był wynajmowany na potrzeby tras koncertowych, m.in. przez takich wykonawców jak Breakout, czy Trubadurzy (zaśpiewał piosenkę, pt. Przedwieczorna godzina na płycie zespołu Będziesz ty)[3]. W 1973 roku wyjechał z kraju i przez blisko 25 lat mieszkał w Szwecji[3]. Tam w 1977 roku nawiązał współpracę z J. Grunwaldem, tworząc z nim country-rockowy duet Guitar Brothers, a następnie Grunwald & Hilton[6]. W 1981 roku, nakładem Mariann Records ukazał się cieszący się w Skandynawii sporym powodzeniem album Try[7][8]. Krążek ukazał się również w Polsce nakładem Tonpressu[9]. Grupa pojawiła się kilkukrotnie na Targach Muzycznych MIDEM w Cannes[10]. W późniejszych latach muzyk występował w skandynawskich lokalach, współtworząc przeróżne formacje muzyczne[10]. Przez pewien okres był także właścicielem restauracji[10].

Po powrocie do Polski Hryniewicz został realizatorem dźwięku i skupił się na działalności solowej[10]. W latach 1993–1994 współpracował z grupą SBB (jako wokalista tego zespołu brany był pod uwagę już w latach siedemdziesiątych)[2][11]. W maju 1994 roku grupa występowała w ośrodkach polonijnych w Stanach Zjednoczonych, czego efektem było wydanie kasety Live in America (reedycja kompaktowa ukazała w 2005 roku, nakładem Metal Mind Productions)[11][12]. Ukazał się także album, pt. Live 1993[13]. W 1996 roku ukazał się album solowy wokalisty Bum Bum i promujący go singiel Duchy[14]. Najbardziej znaną piosenką z tej płyty jest napisana na poczekaniu kompozycja Duchy[15]. Wywiedziona z meksykańskiego bolero piosenka Hryniewicza często gościła na antenie Programu Pierwszego Polskiego Radia i wygrała w radiowym plebiscycie, stając się przebojem[15][10]. Artysta podczas koncertów prezentuje repertuar, który składa się z jego autorskich piosenek, a także repertuar latynoski (Grupo Latina) oraz show, podczas którego wciela się w postacie muzycznych idoli wielkich scen światowych (Cameleon Show). W 2012 roku wokalista wszedł w skład zespołu PutOnRock, który współtworzą jego założyciel i dawny współpracownik Hryniewicza Tadeusz Puton (w przeszłości współpracował m.in. z Józefem Skrzekiem, Universe i L-4)[8] i Jerzy Grunwald. 2 maja 2013 roku miała miejsce premiera debiutanckiej płyty tria pt. Szafa marzeń[16]. W nagraniu wzięli również udział: Andrzej Rusek (gitara basowa, kontrabas), Grzegorz Krzykawski (perkusja, instrumenty perkusyjne) oraz gościnnie: Jessie Brown (śpiew) i Józef Skrzek (instrumenty klawiszowe, fortepian, organy)[8]. 1 października 2016 roku Hryniewicz i Puton wystąpili na festiwalu Rawa Blues (scena katowickiego Spodka)[17]. 5 lipca 2017 roku w Międzyzdrojach, w ramach Festiwalu Gwiazd odbył się koncert pt. Noc przebojów – Hity światowej muzyki, którego pomysłodawcą był Roman Wojciechowski[18][19]. Hryniewicz wystąpił tam obok: Ewy Bem, Grażyny Łobaszewskiej, Karoliny Cygonek, Sylwestra Targosza-Szalonka, Pauliny Lendy i Wojciechowskiego[18].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Tico Tico – Janusz Hryniewicz. www.radio.katowice.pl, 2017-07-19. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  2. ↑ a b Marcin Babko: Irek Dudek. Ziuta Blues. Wyd. 1. Poznań: In Rock, październik 2008, s. 32, 47. ISBN 978-83-60157-38-1.
  3. ↑ a b c d e f g h i Jerzy Ciurlok: Twarze Śląskiego Brzmienia 15 04 2017. telewizjatvt.pl. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  4. ↑ Żółte kalendarze – Janusz Hryniewicz. www.radio.katowice.pl, 2017-07-25. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  5. ↑ A.M. Kośmiderski, Jubileusz „Rytmów Katowic”, t. 4, Warszawa: Krajowe Wydawnictwo czasopism RSW „Prasa”, kwiecień 1969, s. 15.
  6. ↑ a b c d e f g h Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej – Rock ‘n’ roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
  7. ↑ Grunwald & Hilton – Try. discogs. com. [dostęp 2016-08-16]. (ang.).
  8. ↑ a b c Grzegorz Benda: Takich trzech jak ich trzech. www.uwazamrze.pl. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  9. ↑ Janusz Hryniewicz. www.kppg.waw.pl. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  10. ↑ a b c d e Jerzy Ciurlok: Twarze Śląskiego Brzmienia 22 04 2017. telewizjatvt.pl. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  11. ↑ a b Krótka historia SBB. sbb-band.pl. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-27)]. (pol.).
  12. ↑ SBB – Live in America'94. discogs. com. [dostęp 2016-08-16]. (ang.).
  13. ↑ Piotr „Strzyż” Strzyżowski: SBB – Live 1993. www.artrock.pl. [dostęp 2018-06-01]. (ang.).
  14. ↑ Janusz Hryniewicz – Duchy. discogs. com. [dostęp 2016-08-16]. (ang.).
  15. ↑ a b Duchy – Janusz Hryniewicz. www.radio.katowice.pl, -2017-07-13. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  16. ↑ Puton Rock – Szafa marzeń. muzyka.onet.pl. [dostęp 2017-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-17)]. (pol.).
  17. ↑ Rawa Blues 2016. muzyka.onet.pl. [dostęp 2017-08-21]. (pol.).
  18. ↑ a b Alicja Myśliwiec: 22.Festiwal Gwiazd – tylko muzyka!. festiwalgwiazd.com, 2017-06-20. [dostęp 2017-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-16)]. (pol.).
  19. ↑ Tomasz Rychłowski: Pierwszy dzień 22. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach za nami!. www.naszemiastomiedzyzdroje.com.pl, 2017-07-06. [dostęp 2017-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-16)]. (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Oficjalna strona artysty
  • Teksty w książeczce płyty Jerzy Grunwald – Na tych samych ulicach. Niepublikowane nagrania z lat 1971–1975 (KAMCD 43)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Hryniewicz_(muzyk)&oldid=72918485”