The Animals
The Animals – brytyjski zespół rockowy, jeden z najważniejszych zespołów tzw. brytyjskiej inwazji[1].
The Animals ok. 1964 r. | |
Rok założenia | |
---|---|
Rok rozwiązania | |
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność |
styczeń 1963- wrzesień 1966 |
Powiązania |
Alan Price R & B Combo, Eric Burdon & The Animals, Alan Price Set, War |
Byli członkowie | |
Eric Burdon, Alan Price, Hilton Valentine, Chas Chandler, John Steel, Mickey Gallagher, Dave Rowberry, Barry Jenkins | |
Strona internetowa |
Historia
edytujGrupa powstała w 1957 z inicjatywy wokalisty i muzyka Alana Price’a[2]. Grupa posługiwała się nazwami: The Pagans czy The Alan Price Combo, aż do ostatecznej zmiany na The Animals w 1963[2]. Od 1962 zespół tworzyli, poza Price’em: wokalista Eric Burdon, gitarzysta Hilton Valentine, basista Chas Chandler i perkusista John Steel[2]. Zespół grał przede wszystkim rhythm and blues, później także psychodelicznego rocka. Już we wczesnych dokonaniach grupy daje się zauważyć psychodeliczne cechy – długie i powtarzane gitarowe riffy oraz wibrujące pasaże organowe. Formacja na początku działalności występowała m.in. w klubach „Downbeat” czy „Club a Go-Go” w Newcastle[2]. W grudniu 1963 muzycy zagrali wspólny koncert z Sonnym Boyem Williamsonem, który wiele lat później został wydany w formie albumu koncertowego pt. the Animals and Sonny Boy Williamson, Newcastle-Upon-Tyne, December 1963 (1977)[2]. W 1964 członkowie grupy przenieśli się do Londynu, gdzie podpisali kontrakt płytowy z wytwórnią Columbia Records[2]. W tym okresie nagrali wiele coverów, m.in. własną interpretację folkowego standardu „Dom wschodzącego słońca” – „The House of the Rising Sun”, która zdobyła międzynarodowe uznanie[2]. Z mniejszym powodzeniem lansowali własne piosenki[2]. Zagrali także w kilku filmach muzycznych, m.in. Pop Gear (1965) i Go Go Big Beat! (1965)[2]. W listopadzie 1965 zespół zagrał koncert w Warszawie[2].
Grupa cierpiała na typowy dla rockowego świata syndrom konfliktu indywidualności, a wokalista Eric Burdon, organista Alan Price czy gitarzysta Hilton Valentine często reprezentowali różne idee muzyczne. Sytuacja taka prowadziła do ciągłego napięcia w grupie, a w konsekwencji do zmian personalnych (w 1965 odszedł Price, którego jego zajął Dave Rowberry, a w 1966 za Steela składu wszedł Barry Jenkins) i ostatecznego rozpadu grupy latem 1966[2].
Zespół próbował reanimować Burdon, tworząc po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych w 1967 zespół Eric Burdon and the New Animals, w którym początkowo grali: Jenkins, John Weider, Tom Parker, Danny McCulloch[2]. Formacja przetrwała prawie dwa lata i w tym czasie muzycy nagrali kilka albumów, w tym debiutancki Eric Is Here (1967), wydany wyłącznie w USA, a w Wielkiej Brytanii promowany jedynie singlem „Help Me Girl”[2]. W 1968 wydali trzy albumy: The Twain Shall Meet, na którym umieścili m.in. przeboje „Monterey” i „Sky Pilot”, oraz Every One of Us i Love Is[2]. W zespole często dochodziło do roszad (w 1967 za Parkera do składu wszedł Vig Briggs, a w 1968 miejsce McCullocha i Briggsa zajęli Zoot Money i Andy Summers) aż do ostatecznego rozpadu zespołu w grudniu 1968[2]. Po tym przedsięwzięciu Burdon utworzył grupę The War. Inni muzycy związani z grupą albo rozpoczęli karierę solową, albo wtopili się w rockowy pejzaż. dołączając do innych grup.
Ostatnim epizodem w działalności grupy było ponowne połączenie się w oryginalnym składzie w 1976 i nagranie albumu Before We Were So Rudely Interrupted (1977) oraz w 1983, kiedy to nagrali płyty: Ark (1983) i Rip to the Shreds (Greatest Hits Live) (1984)[2].
W 1994 zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[3].
Skład
edytuj- John Steel – perkusja (1963–1966, 1975–1976, 1983, od 1992)
- Mick Gallagher – instrumenty klawiszowe (1965, od 2003)
- Pete Barton – wokal, gitara basowa (od 2001)
- John E. Williamson – gitara, wokal (od 2001)
- Danny Handley – gitara, wokal (od 2003)
- Eric Burdon – wokal (1963–1968, 1975–1976, 1983)
- Hilton Valentine – gitara (1963–1966, 1975–1976, 1983, 1992–2001)
- Chas Chandler – gitara basowa, wokal (1963–1966, 1975–1976, 1983)
- Alan Price – instrumenty klawiszowe, wokal (1963–1965, 1975–1976, 1983)
- Dave Rowberry – instrumenty klawiszowe (1965–1966, 1999–2003)
- Barry Jenkins – perkusja (1966–1968)
- John Weider – gitara basowa, gitara, skrzypce (1966–1968)
- Vic Briggs – gitara, pianino (1966–1968)
- Danny McCulloch – gitara basowa (1966–1968)
- Zoot Money – instrumenty klawiszowe, gitara basowa, wokal (1968, 1983) (właściwie George Bruno Money)
- Andy Summers – gitara, gitara basowa (1968)
- Steve Grant – gitara, syntezator, wokal (1983)
- Steve Gregory – saksofon (1983)
- Nippy Noya – perkusja (1983)
- Joss Elliott – gitara basowa (1992–1994)
- George Fearson – gitara (1992–1994)
- Robert Robinson – wokal (1992–1994)
- The Dod – perkusja (1992)
- Steve Hutchinson – instrumenty klawiszowe (1992–1999)
- Martin Bland – gitara basowa (1994–1999)
- Steve Dawson – gitara (1994–1999)
- Robert Kane – wokal (1994–1999)
- Jim Rodford – gitara basowa (1999–2003)
- Tony Liddle – wokal (1999–2001)
- Eamon Cronin – wokal (2001)
Dyskografia
edytujDyskografia The Animals
edytuj- Wydania brytyjskie
- 1964 The Animals (Album)
- 1965 Animal Tracks
- 1966 The Most of the Animals
- 1966 Animalisms
- Wydania USA
- 1964 The Animals (wersja USA)
- 1965 Animals on Tour (tylko w USA)
- 1965 Animal Tracks (wersja USA)
- 1966 The Best of the Animals (tylko w USA)
- 1966 Animalisation (wersja brytyjskiego „Animalisms”)
- 1966 Animalism (tylko w USA, zawiera nagrania niepublikowane w Europie)
Dyskografia Eric Burdon and the Animals
edytuj- 1967 Eric Is Here (tylko w USA) (solowy album Erica Burdona)
- 1967 The Best of Eric Burdon and the Animals vol.2 (tylko w USA)
- 1967 Winds of Change
- 1968 The Twain Shall Meet
- 1968 Every One of Us
- 1968 Love Is
- 1969 The Greatest Hits of Eric Burdon And The Animals
Albumy po reaktywacji
edytuj- 1976 Before We Were So Rudely Interrupted
- 1983 Ark
- 1984 Rip It to Shreds – Their Greatest Hits Live
Kompilacje i inne
edytuj- 1965 British Go Go
- 1965 In the Beginning
- 1974 The Animals & Sonny Boy Williamson – In the Night Time Is the Right Time
- 1975 The Animals and Sony Boy Williamson
- 1990 The Complete Animals
- 2003 Interesting Life
- 2003 Complete French EP 1964/1967
Przypisy
edytuj- ↑ The Animals continue the British invasion all the way to the shire. St George and Sutherland Shire Leader, 3 maja 2017. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Wiesław Weiss , Rock. Encyklopedia, Wydawnictwo Iskry, 1991, s. 26–27, ISBN 83-207-1374-9 .
- ↑ The Animals: inducted in 1994. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).