Janusz Terakowski
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Janusz Terakowski (wcześniej Jan Terakowski, ur. 8 czerwca 1933 w Krakowie, zm. 10 sierpnia 2002 tamże) – polski filolog, fotograf, rysownik, poeta, autor tekstów piosenek Zbigniewa Wodeckiego, założyciel i Redaktor Naczelny miesięcznika „Kalumet”, wieloletni pracownik Centrum Kultury „Dworek Białoprądnicki”.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
filolog, fotograf, rysownik, poeta |
| Narodowość | |
| Uczelnia | |
| Wydział |
polonistyka |
| Rodzice |
Józef i Jadwiga Terakowscy |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Urodził się jako Jan, syn Jadwigi i Józefa Terakowskich, prowadzących w latach trzydziestych XX wieku sklep z galanterią skórzaną przy ul. Szewskiej w Krakowie. Przyrodni brat Doroty Terakowskiej – pisarki i dziennikarki. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach sześćdziesiątych XX wieku prowadził krakowski oddział Stowarzyszenie Ateistów i Wolnomyślicieli. Później pracował w krakowskim Muzeum Etnograficznym, a w latach 1974–1995 był zatrudniony w Centrum Kultury „Dworek Białoprądnicki” (w latach 1974–1981 pełnił tam funkcję zastępcy dyrektora do spraw programowych)[1]. Zajmował się linorytem, techniką tą wykonywał zaproszenia dla Piwnicy Pod Baranami[2].
Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wystąpił z niej w roku 1982, na znak protestu przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. W latach siedemdziesiątych współpracował ze Zbigniewem Wodeckim, dla którego napisał teksty kilkunastu piosenek, w tym tak znanych jak „Izolda” i „Zacznij od Bacha”[3]. W roku 1993 powołał do życia miesięcznik „Kalumet”[4] – pierwsze w Polsce czasopismo dla palaczy i kolekcjonerów fajek, wcześniej publikowanego w formie biuletynu Pierwszej Krakowskiej Loży Fajki, której był współzałożycielem i Prezydentem[5]. Funkcję Redaktora Naczelnego miesięcznika „Kalumet” sprawował aż do śmierci.
Zmarł na chorobę nowotworową. Został pochowany na Cmentarzu na Salwatorze.
Życie prywatne edytuj
Jego żoną była Maria Teresa Białas–Terakowska – tkaczka, artystka. Miał jednego syna – Jakuba Terakowskiego – biologa, podróżnika i dziennikarza.
Twórczość edytuj
Słowa do piosenek Zbigniewa Wodeckiego[6]:
- „Ballada o Jasiu i Małgosi”
- „Ballada o nieznajomych”
- „Basia, Basia”
- „Byłaś dla mnie dobra”
- „Izolda”
- „Mają ludzie swoje niepokoje”
- „Okno róża i balkon”
- „Panny mego dziadka”
- „Partyjka”
- „Posłuchaj mnie spokojnie”
- „Sąsiedzi”
- „Sobą być”
- „To nie my”
- „Uroki”
- „Uśmiechy”
- „Wspomnienia tych dni”
- „Zabiorę Cię dziś na bal”
- „Zacznij od Bacha”
Przypisy edytuj
- ↑ Jolanta Kogut, Magazyn Kulturalny Dworzanin, marzec 2011, ISSN 1895-9156.
- ↑ Leszek Długosz, Pod Baranami ten szczęsny czas… : sceny i obrazy z "życia piwnicznego" w Krakowie w latach 60. i 70. XX wieku, Poznań : Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2016, ISBN 978-83-65521-26-2.
- ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński, "Wodecki. Tak mi wyszło", Warszawa: Agora, 2018, ISBN 978-83-268-2705-1.
- ↑ Wacław Klag, Dziennik Polski, "Kartki z kalendarza Janusza Terakowskiego", 16 maja 2009.
- ↑ Mirosław Jurgielewicz, "Kalumet" - pismo miłośników fajki, 2007, ISSN 1234-2378.
- ↑ Katarzyna Wodecka - Stubbs, Fundacja Zbigniewa Wodeckiego [online], 31 października 2020.
