Janusz Zarenkiewicz
Janusz Zarenkiewicz (ur. 3 sierpnia 1959 w Głuchołazach[1]) – polski bokser, występujący przez większość kariery sportowej w wadze superciężkiej, brązowy medalista olimpijski i mistrzostw Europy.
 Janusz Zarenkiewicz w 2012 | ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1959 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
188 cm | |||||||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Kariera trenerska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Życiorys
edytujKariera sportowa
edytujWychowywał się we wsi Nowy Las. Uczęszczał do szkół podstawowych w Nowym Lesie i Starym Lesie. Następnie podjął naukę w Zespole Szkół Zawodowych w Nysie na kierunku kierowca-mechanik[2].
W 1976 poszedł na swój pierwszy trening bokserski w Prudniku. Został zawodnikiem klubu Pogoń Prudnik, gdzie jego trenerem był Stanisław Żuchowski. Reprezentując ten klub, w 1977 na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w Łodzi zdobył w wadze ciężkiej złoty medal i tytuł mistrza Polski[2].
W latach 1978–1983 był pracownikiem Jelczańskich Zakładów Samochodowych. Walczył wówczas w klubie Moto Jelcz Oława. W 1979, już jako zawodnik wagi superciężkiej, ponownie wywalczył złoty medal i mistrzostwo Polski. W 1981 i 1982 zdobywał kolejne złote medale i mistrzostwa w tej kategorii wagowej[3].
W 1983 został zatrudniony ZG „Rudna” w Polkowicach, gdzie pracował jako górnik i wydawca materiałów wybuchowych. Został zawodnikiem Zagłębia Lubin. W 1984 zdobył złoty medal i tytuł międzynarodowego mistrza Danii. W 1985 wywalczył brązowy medal na mistrzostwach Europy w Budapeszcie, a także srebrny medal mistrzostw Polski. W 1986 i 1987 ponownie zdobywał złote medale i tytuły mistrza Polski w wadze superciężkiej[3]. W 1987 wziął udział w zawodach bokserskich Inter Cap w Hemsbach w RFN, gdzie wywalczył złoty medal, pokonując m.in. Wiaczesława Jakowlewa i Andreasa Schniedersa[4].
Został brązowym medalistą Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu w 1988[5]. W półfinale przegrał walkowerem (nie został dopuszczony do walki przez lekarza) z późniejszym mistrzem olimpijskim Lennoxem Lewisem. W 1989 w Łodzi ponownie zdobył tytuł mistrza Polski[4].
Wystąpił pięciokrotnie w reprezentacji Polski, wygrywając trzy pojedynki i dwa przegrywając. W czasie kariery sportowej stoczył 207 walk, odnosząc 168 zwycięstw, 3 remisy i 36 porażek (w latach 1976–1991)[4].
Po zakończeniu kariery zawodniczej
edytujW 1994 został absolwentem Centrum Kształcenia Ustawicznego w Zielonej Górze na kierunku społeczno-prawnym[2]. W tymże roku założył Miejski Klub Bokserski w Lubinie, w którym działał jako trener do 2000[4]. Od 1999 do 2013 był ratownikiem górniczym[3]. Został członkiem męskiego chóru górniczego przy Zakładach Górniczych „Lubin”. Koncertował z nim w takich krajach jak Ukraina, Czechy, Węgry, Chorwacja, Słowenia, Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Malta i Gruzja[6].
Od 1994 do 2002 przez dwie kadencje był radnym miejskim w Lubinie[7]. W 2006 w wyniku wyborów samorządowych ponownie został wybrany na radnego Lubina z komitetu wyborczego prezydenta miasta Roberta Raczyńskiego[8]. W 2010 z listy Platformy Obywatelskiej bez powodzenia kandydował do rady powiatu lubińskiego[9]. W 2014 został wybrany do rady gminy wiejskiej Lubin[10]. W 2018 nie uzyskał reelekcji[11]. W 2024 startował natomiast ponownie do rady powiatu lubińskiego[12].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (2003)[13]
- Tytuł honorowego obywatel Lubina (2014)[14]
Przypisy
edytuj- ↑ Oświadczenie majątkowe na stronie urzędu miasta. [dostęp 2016-05-17].
- ↑ a b c Stefanko i in. 2022 ↓, s. 368.
- ↑ a b c Stefanko i in. 2022 ↓, s. 369.
- ↑ a b c d Stefanko i in. 2022 ↓, s. 370.
- ↑ Profil na stronie sports-reference.com. [dostęp 2012-07-30]. (ang.).
- ↑ Stefanko i in. 2022 ↓, s. 371.
- ↑ Skład Rady Miejskiej. um-lubin.dolnyslask.pl. [dostęp 2016-05-17].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2012-07-30].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2012-07-30].
- ↑ Znamy pełny skład rady gminy. lubin.pl, 19 listopada 2014. [dostęp 2014-11-19].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-22].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2025-01-07].
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 16, poz. 264.
- ↑ Honorowi obywatele nagrodzeni. miedziowe.pl, 13 listopada 2014. [dostęp 2022-05-01].
Bibliografia
edytuj- Janusz Zarenkiewicz. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2025-01-07].
- Janusz Stefanko, Damian Wicher, Mieczysław Matczak, Radosław Roszkowski: „Pogoń” Prudnik: historia klubu. Część 3, Suplement. Prudnik: Starostwo Powiatowe w Prudniku, 2022. ISBN 978-83-954314-6-3.