Wikipedia

Jarosław Seidel

Jarosław Seidel (ur. w 1962 roku w Gdyni) – polski poeta, eseista i publicysta, stale związany z Gdynią.

Jarosław Seidel, poeta z Gdyni

Życiorys edytuj

Jarosław Seidel urodził się w 1962 roku w Gdyni, a od 1980 roku poświęcił się wyłącznie pisaniu poezji i krótkich form prozatorskich. W 1982 roku został laureatem konkursu na "Listy poetyckie", rozpisanego przez Ugrupowanie Warsztat przy Klubie Studentów Wybrzeża ŻAK w Gdańsku. W wyniku tego zaproszono go do współtworzenia Klubu Literackiego im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno z siedzibą w Domu Kultury im. Stanisławy Przybyszewskiej w Gdańsku[1].

Od 1982 do 1987 roku związany z Gdańskim Ośrodkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy, wyłonionym z Klubu Literackiego i działającym pod kierunkiem założyciela Ugrupowania Warsztat, Eugeniusza Kuppera oraz Stanisława Gostkowskiego i Andrzeja Krzysztofa Waśkiewicza. W 1983 roku był współzałożycielem Gdańskiej Grupy Poetyckiej (później nazwanej Atut)[2]. W 1989 roku został laureatem Turnieju Jednego Wiersza o Jaszczurowy Laur organizowanego w Klubie Pod Jaszczurami w Krakowie[3].

Oprócz twórczości literackiej zajmował się też plastyką. W latach 80. utrzymywał się z rysowania portretów na ulicach miast, m.in. Gdyni, Sopotu, Gdańska, Warszawy, Krakowa i Zakopanego. W tym okresie, w ramach swej działalności artystycznej w Krakowie spotkał się z Tadeuszem Kantorem i Allenem Ginsbergiem[3]. W 1981 roku był gdyńskim delegatem na ogólnopolski zjazd Federacji Młodzieży Szkolnej w Warszawie. Pracował tam w komisji ds. kultury.

W latach 1992-1993 był publicystą Kuriera Gdyńskiego. Pisał tam felietony "Z jaskini filozofa" pod pseudonimem Jarosław z Demptowa i Jarosław Demptowski oraz pod własnym nazwiskiem. W tekście "Bloki śmierci" zwrócił uwagę na szkodliwość xylamitu, płytek PCW i azbestu w budynkach[4]. Artykułem "Najlepszy bar w Polsce" miał prawdopodobnie udział w ocaleniu przed likwidacją Baru Mlecznego "Smakosz" w Gdyni Chyloni, który istnieje do dzisiaj[5]. W 2010 roku opublikował rozważania na temat problemu kształcenia uczniów "nadpobudliwych intelektualnie" w kwartalniku o wychowaniu Być dla innych[6].

Twórczość edytuj

Jarosław Seidel zadebiutował w 1982 roku arkuszem poetyckim pod tytułem "Poezje", z posłowiem Eugeniusza Kuppera, wydanym jako rezultat sukcesu w konkursie na "Listy poetyckie". W następnych latach jego wiersze ukazywały się w ramach publikacji grupowych Gdańskiej Grupy Poetyckiej w Faktach, Życiu Literackim i Radarze oraz indywidualnie w prasie codziennej Wybrzeża Gdańskiego i Szczecińskiego[3]. Wydał cztery tomiki poezji oraz dwa eseje:

  • Samotność i pragnienie, Gdynia 1999[7]
  • Inne Wiersze, Gdynia 2001[8]
  • Dożynki, Gdynia 2012
  • Pocałunek nocy, Gdynia 2014[9]
  • Poza kontekstem, Gdynia 2005[10]
  • O duszy ludzkiej, Gdynia 2009[11].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Leksykon ↓, s. 279.
  2. ↑ Leksykon ↓, s. 624.
  3. ↑ a b c Jarosław Seidel ↓.
  4. ↑ Jarosław Seidel, Bloki śmierci, Kurier Gdyński, nr 4, 31.01.1993, s. 11.
  5. ↑ Jarosław Seidel, Najlepszy bar w Polsce, Kurier Gdyński, nr 3, 24.01.1993, s. 3.
  6. ↑ Jarosław Seidel, Z czym do ucznia?, Być dla innych, nr 1 (40), 2010, s. 61-66.
  7. ↑ Jarosław Seidel, Samotność i pragnienie, Gdynia: Kronos, 1999, ISBN 83-912571-1-8, OCLC 750522194 [dostęp 2022-02-05].
  8. ↑ Jarosław Seidel, Inne wiersze, Gdynia: KRONOS, 2001, ISBN 83-912571-2-6, OCLC 750667475 [dostęp 2022-02-05].
  9. ↑ Jarosław Seidel, Pocałunek nocy : (wiersze zebrane), Gdynia: Wydawnictwo Kronos, 2014, ISBN 978-83-912571-9-7, OCLC 899912088 [dostęp 2022-02-05].
  10. ↑ Jarosław Seidel, Poza kontekstem : esej, KRONOS, 2005, ISBN 83-912571-3-4, OCLC 750772370 [dostęp 2022-02-05].
  11. ↑ Jarosław Seidel, O duszy ludzkiej, Gdynia: KRONOS, 2009, ISBN 978-83-912571-0-4, OCLC 750667464 [dostęp 2022-02-05].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jarosław_Seidel&oldid=66907897”