Jaskinia Mechata
Jaskinia Mechata – jaskinia w Dolinie Lejowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu, w pobliżu Awenu Odpękniętych Nacieków, kilkanaście metrów powyżej jaskini Suchy Biwak, na wysokości 1710 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 66 metrów, a jej deniwelacja 18 metrów[2].
Plan jaskini | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość |
66 m |
Głębokość |
2,70 m |
Deniwelacja |
18 m |
Wysokość otworów |
1710 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
600 m |
Ekspozycja otworów |
ku ne |
Data odkrycia |
latem 1966 roku |
Odkrywca |
grotołazi z AKT Poznań |
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.03 |
Położenie na mapie Tatr ![]() | |
Położenie na mapie Karpat ![]() | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7b/Dolina_Lejowa_2.jpg/220px-Dolina_Lejowa_2.jpg)
Opis jaskini
edytujOtwór wejściowy duży, eksponowany w kierunku północnym. Główny ciąg idzie w kierunku południowo-zachodnim.[3]. Jaskinię stanowi wysoki korytarz ciągnący się od otworu wejściowego do 2,3-metrowej studzienki z krótkim ślepym korytarzykiem zaczynającym się w jej dnie. Po drodze trzeba pokonać dwa prożki oraz wysoki 3,4-metrowy próg. Za nim znajduje się wejście do małej salki. Stąd idzie się do obszernej sali z wantami leżącymi na dnie. Dalej ciasny już korytarz prowadzi do końcowej studzienki[4]. Szata naciekowa jaskini interesująca, zwłaszcza w głównym ciągu. Najliczniej reprezentowane są pokrywy kalcytowe na ścianach. W "Kominie" ładne kaskady naciekowe[3].
Przyroda
edytujŚciany jaskini są mokre. W końcowej studzience lód tworzy polewy i stalaktyty.
W korytarzu za otworem ściany są pokryte mchem[4]. Stąd nazwa jaskini.
Historia odkryć
edytujJaskinię odkryli latem 1966 roku członkowie Sekcji Grotołazów z AKT Poznań[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jaskinie Tatr [online], 24 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-24] .
- ↑ a b Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Chochołowskiej i dolinek reglowych, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa 1991, ISBN 83-00-03525-7
- ↑ a b Rössler A.: Jaskinie w masywie Kominiarskiego Wierchu, w: "Wierchy" R. 36 (1967), Kraków 1968, s. 209-211
- ↑ a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-21] .