Jaskinia Owcza

Jaskinia Owcza (Juhaska Koleba) – jaskinia w Wąwozie Kraków w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe w stoku Żaru, poniżej Wielkiej Turni, powyżej Schronu pod Owczą II, na wysokości 1210 i 1214 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 75 metrów, a jej deniwelacja 16 metrów.

Jaskinia Owcza

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Kościeliska
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	75 m
Głębokość	0,70 m
Deniwelacja	16 m
Wysokość otworów	1210 i 1214 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	90 m
Ekspozycja otworów	ku E, ku W
Data odkrycia	1933-1936 rok
Odkrywca	Stefan Zwoliński
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-09.08
Położenie na mapie Tatr Jaskinia Owcza
Położenie na mapie Karpat Jaskinia Owcza
49°14′15″N 19°52′14″E

Wielka Turnia i Baszta w Wąwozie Kraków

Opis jaskini

Jaskinię stanowi ciąg z bocznymi odgałęzieniami przechodzący na wylot przez żebro skalne. Idąc od większego otworu górnego (5 m × 3 m) obszernym korytarzem dochodzi się do niedużej salki (mija się po drodze wąską pochylnię), dalej przez próg o wysokości 1,8 metrów (w bok odchodzi tu 2,5-metrowy korytarzyk) do kolejnego progu gdzie ciąg rozgałęzia się:

• poniżej progu dochodzi się wysokiego korytarza i przez przełaz do salki zakończonej szczeliną. Przy jej ścianie wznosi się kominek kończący się zawaliskiem.
• prosto ciąg idzie pochyłym kominkiem prowadzącym do niedużego dolnego otworu.

Przyroda

W jaskini rosną mchy i porosty. Zimują w niej nietoperze.

Historia odkryć

Jaskinię odkrył Stefan Zwoliński prawdopodobnie w latach 1933-1936. Jej opis sporządził Kazimierz Kowalski w 1953 roku. Jaskinia była wówczas znana tylko od otworu górnego do zwężenia korytarza za pierwszą salką i nosiła też nazwę Juhaska Koleba. Dalsza jej część (w tym dolny otwór) została odkryta 1 listopada 1954 roku przez grotołazów z Zakopanego.

W Muzeum Tatrzańskim znajdują się dwa okazy nacieków z jaskini podarowanych przez braci Zwolińskich.