Wikipedia

Jean L’Herminier

Jean L’Herminier (ur. 25 stycznia 1902 w Fort-de-France, Martynika, zm. 7 czerwca 1953 w Paryżu) – francuski wojskowy, komandor, dowódca okrętów podwodnych, między innymi „Sidi Ferruch” i „Casabianca”.

Jean L’Herminier
ilustracja
komandor komandor
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1902
Fort-de-France; Martynika

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1953
Paryż, Francja

Przebieg służby
Lata służby

1921–1953

Siły zbrojne

 Marine nationale

Jednostki

„Persée”
„Orphée”
„Morse”
„Montcalm”
„Sidi Ferruch”
„Casabianca”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Croix de Guerre 1939–1945

Życiorys edytuj

Urodzony na Martynice Jean L’Herminier pochodził z rodziny marynarskiej, po ukończeniu Collège Stanislas w Paryżu wstąpił w 1921 do École navale, wybrał służbę na okrętach podwodnych. W 1932 został pierwszym oficerem na „Persée”, na pokładzie którego 26 września doznał ciężkich obrażeń na skutek wybuchu silników podczas prób na morzu. W 1934 objął dowództwo „Orphée”, a dwa lata później „Morse”. W 1938 służył na krążowniku „Montcalm” jako oficer manewrowy, brał udział w kampanii norweskiej. Po kapitulacji Francji pozostał wierny rządowi Vichy, uczestniczył w operacji Menace.

W listopadzie 1940 otrzymał dowództwo okrętu podwodnego „Sidi Ferruch”. W styczniu 1942 zachorował i został zastąpiony na stanowisku dowódcy. Następnie objął dowodzenie „Casabianki” stacjonującej w Tulonie. 27 listopada 1942 w chwili zajęcia portu przez wojska niemieckie „Casabianca” była w gotowości bojowej w przeciwieństwie do jednostek nawodnych, których kotły były wygaszone. Okręty te uległy samozatopieniu. L’Herminier podjął decyzję przedostania się do Algieru[1][2] zajętego przez aliantów podczas operacji Torch.

W Algierze „Casabianca” została przydzielona do Służb Specjalnych Obrony Narodowej (Services spéciaux de la Défense nationale), w ramach których brała udział w przygotowaniach do zdobycia Korsyki[3]. W nocy z 10 na 11 oraz z 12 na 13 września okręt wysadził nieopodal Ajaccio dwie grupy francuskich komandosów, przewiezionych z Algieru.

Awansowany do stopnia komandora porucznika w sierpniu 1943 L’Herminier mimo ostrej zakrzepicy odmówił zejścia z okrętu przed wyzwoleniem Korsyki, czego skutkiem była amputacja obu nóg. Od sierpnia 1944 do lipca 1946 przebywał na leczeniu w Stanach Zjednoczonych. W grudniu 1945 awansował na komandora.

Jean l’Herminier zmarł w Paryżu 7 czerwca 1953.

Twórczość edytuj

  • Casabianca (1949)
  • Entre ciel et mer (Między niebem a morzem) (1952)

Odznaczenia edytuj

 

Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej[4].

  Krzyż Wojenny

Upamiętnienie edytuj

  • Awizo typu D’Estienne d’Orves Francuskiej Marynarki Wojennej, zwodowany 7 marca 1981 nosił nazwę „Commandant L’Herminier”,
  • Dwa statki ratownicze nosiły jego imię: „Capitaine de Vaisseau L’Herminier” (1955-1986) oraz „Capitaine de Vaisseau L’Herminier II” (1988).

Jean L’Herminier jest również patronem:

Przypisy edytuj

  1. ↑ Perepeczko 2014 ↓, s. 394.
  2. ↑ Jean L’Herminier: Casabianca. France Empire, 1992 (1. wydanie 1949), s. 256. ISBN 978-2704807048. (fr.).
  3. ↑ Lipiński 1999 ↓, s. 277.
  4. ↑ Dekret 28 października 1952.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jean_L’Herminier&oldid=73190405”