Jerzy Adamkiewicz
Jerzy Albert Adamkiewicz (ur. 10 czerwca 1881[1] w Krakowie, zm. 2 kwietnia 1958 w Montrealu) – polski prawnik, dyplomata, urzędnik konsularny.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 1958 |
| Kierownik Konsulatu RP w Jerozolimie | |
| Okres |
od 1 stycznia 1923 |
| Kierownik Konsulatu RP w Lipsku | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul Generalny RP w Montrealu | |
| Okres |
od 1 kwietnia 1931 |
| Poprzednik |
M. Straszewski |
| Następca |
Józef Marlewski |
| Konsul Generalny RP w Ottawie | |
| Okres |
od 1 maja 1933 |
| Następca |
Jan Pawlica |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie żydowskiej[2] Alberta i Kazimiery z Reychmanów (1858–1926)[3]. Gdy miał 7 lat, jego rodzice dokonali konwersji na katolicyzm w roku 1888[4]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzupełnione doktoratem na uniwersytecie w Grazu i dyplomem wiedeńskiej Akademii Konsularnej. Od 25 lutego 1919 w polskiej służbie zagranicznej, pełnił funkcje: prac. Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1919–1920), prac. Prezydium Rady Ministrów (1920), ponownie w MSZ (1920–1921), prac./sekr. poselstwa w Londynie (1921–1923), kier. konsulatu w Jerozolimie (1923–1924)[5], prac. MSZ (1924–1927), konsula gen. w Lipsku (1927–1931), w Montrealu (1931–1933), i w Ottawie (1933–1936)[1]. Po powrocie do kraju pracował jako radca prawny Izby Handlowo-Przemysłowej w Gdyni (1936) i specjalista ds. rynków eksportowych w Polskiej Konwencji Węglowej w Katowicach.
W czasie II wojny światowej kierował służbą radioodbiorczą w polskim Ministerstwie Informacji w Londynie. Pozostał na emigracji po 1945, początkowo w Wielkiej Brytanii, a od 1948 w Kanadzie. Wykładał na Uniwersytet Dalhousie w Halifaxie i na St. Francis Xavier University w Antigonish w Nowej Szkocji oraz w Ośrodku Studiów Słowiańskich na uniwersytecie w Montrealu. Był autorem artykułów naukowych, przełożył na język francuski książkę ks. kard. Stefana Wyszyńskiego L'Esprit du travail. Przed 1939 opublikował pracę Rolnictwo w gospodarce powojennych Niemiec.
Miał syna Wincentego Witolda (1920–1996).
Zmarł w Montrealu, Pochowany w grobie rodzinnym na Saint-Sauveur Cemetery in Quebec’s Laurentians[6].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi[8]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Order Korony Żelaznej (Austria)
- Medal Srebrnego Jubileuszu Króla Jerzego V (Wielka Brytania)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 4. [dostęp 2020-06-29].
- ↑ Matthias Mieses: Polacy-chrześcijanie pochodzenia żydowskiego. Warszawa: Wydawnictwo M. Fruchtmana, 1938. (pol.).
- ↑ Jerzy Adamkiewicz [dostęp 2021-12-10].
- ↑ Albert Wojciech Adamkiewicz [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2018-03-06] (pol.).
- ↑ Andrzej Chojnowski, Jerzy Tomaszewski: Izrael, Warszawa 2003, s. 447.
- ↑ Grave of the Adamkiewicz family [online], www.grobypolskie-stsauveur.ca [dostęp 2021-12-10].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu konsularnem”.
- ↑ Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r., Klub Urzędników Polskie Służby Zagranicznej, Warszawa 1933.
Bibliografia edytuj
- Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1933, 1938.
- Jacek Krzysztof Danel: Druga Wielka Emigracja 1945–1990. Słownik biograficzny, tom I: A–F, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Szymona Szymonowica Zamość 2011, s. 34–35.