Jerzy Kosowicz

polski endokrynolog

Jerzy Kosowicz (ur. 2 listopada 1924 w Poznaniu, zm. 16 czerwca 2013) – polski endokrynolog, prof. dr hab. Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.

Pochodził z Poznania, tu też w latach 1945–1949 studiował medycynę uzyskując tytuł lekarski na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. W 1978 r., uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 r., tytuł profesora zwyczajnego. Był pionierem badań z zakresu radiodiagnostyki endokrynologicznej w Polsce, jako pierwszy publikował w kraju prace z zakresu radioimmunologicznego oznaczania hormonu wzrostu, insuliny, ACTH, parathormonu, wazopresyny, LH, FSH, gonadotropiny kosmówkowej, tyreoglobuliny, rewers-trijodotyroniny, neurohormonu LH-RH, pneumadyny oraz autoprzeciwciał antyinsulinowych, antytyreoglubinowych, antynadnerczowych, antyprzysadkowych, przeciw białkom mięśniowym, peptydazie i pneumadynie.

Jerzy Koswicz wykrył i szczegółowo opisał jako pierwszy na świecie, między innymi charakterystyczne zmiany w układzie kostnym występujące w wielu endokrynopatiach. Jego badania były wielokrotnie cytowane w podręcznikach endokrynologii, radiologii i ortopedii zarówno w Polsce jak w publikacjach amerykańskich, brytyjskich, szwajcarskich czy francuskich.

Jako jeden z pierwszych w Polsce opisał w krajowej literaturze medycznej zespół Turnera. Razem z prof. Antonim Pruszewiczem wykrył nadwrażliwość na prąd galwaniczny w chorobie Addisona i Sheehana i opisał prostą próbę wykrycia zaburzeń smakowych w tych chorobach.

Był członkiem honorowym Towarzystwa Internistów Polskich oraz członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego.

Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu[1].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj