Jerzy Nawrocki (polityk)
Jerzy Nawrocki (ur. 20 grudnia 1926 w Trzcianie, zm. 28 kwietnia 1990 w Katowicach) – polski naukowiec, polityk komunistyczny, inżynier górnik, profesor. Poseł na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (1981–1982), członek Rady Państwa (1985–1989).
| ||
Data i miejsce urodzenia | 20 grudnia 1926 Trzciana | |
Data i miejsce śmierci | 28 kwietnia 1990 Katowice | |
Członek Rady Państwa | ||
Okres | od 6 listopada 1985 do 19 lipca 1989 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki | ||
Okres | od 3 lipca 1981 do 26 stycznia 1982 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Poprzednik | Janusz Górski | |
Następca | Benon Miśkiewicz | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
ŻyciorysEdytuj
Kariera naukowaEdytuj
W 1955 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej, od 1954 był jej pracownikiem, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni z tytułem profesora nadzwyczajnego, od 1978 – prof. zwyczajnego nauk technicznych. W latach 1970–1974 był jej prorektorem, a w latach 1974–1981 rektorem. W 1979 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.
Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych. Był doktorem honoris causa Instytutu Elektrotechnicznego w Nowosybirsku.
Działalność politycznaEdytuj
Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985–1989 był członkiem Rady Państwa.
Od 1952 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Z ramienia tej partii był w latach 1972–1989 posłem na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, wybieranym każdorazowo w okręgu Gliwice. W latach 1974–1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji. W VIII kadencji był także członkiem Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o Radach Narodowych i Samorządzie Terytorialnym i Komisji Górnictwa, Energetyki i Wykorzystania Zasobów Naturalnych. W IX kadencji zasiadał w Komisji Edukacji Narodowej i Młodzieży, Komisji Górnictwa i Energetyki, Komisji Nauki i Postępu Technicznego, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw związanych z realizacją drugiego etapu reformy gospodarczej i Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Ordery i odznaczeniaEdytuj
Odznaczony Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem 40-lecia Polski Ludowej, Złotym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Górnik Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” i Odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”.
BibliografiaEdytuj
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 901
- Informacje biograficzne na stronie polsl.pl
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej