Jerzy Pokojowczyk

polski szachista

Jerzy Pokojowczyk (ur. 21 lutego 1949 w Walimie, zm. 10 maja 2020[1]) – polski szachista, mistrz międzynarodowy od 1978 roku[2].

Jerzy Pokojowczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1949
Walim

Data śmierci

10 maja 2020

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz międzynarodowy (1978)

Nagrobek Jerzego Pokojowczyka

Kariera szachowa

edytuj

Pod koniec lat 60. był czołowym juniorem kraju, dwukrotnie (w latach 1968 i 1969) zdobywając wicemistrzostwo Polski juniorów. W roku 1969 wystąpił na mistrzostwach Europy juniorów w Groningen, zajmując 2. miejsce w finale B, co odpowiadało 12. miejscu w ostatecznej klasyfikacji. W roku 1971 zadebiutował w finale mistrzostw Polski seniorów. Do roku 1986 wystąpił dwunastokrotnie w finałach indywidualnych mistrzostw kraju, zdobywając dwa medale: srebrny (Bydgoszcz 1976) oraz brązowy (Warszawa 1981).

W roku 1977 zwyciężył w otwartym turnieju w Rzeszowie oraz zajął wysokie, V miejsce w memoriale Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju (m.in. przed Eugenio Torre i Borislavem Ivkovem). W roku 1978 podzielił II miejsce (za Markiem Cejtlinem)[3] w Słupsku oraz podzielił II miejsce (za Ivanem Hausnerem, wspólnie z Jonem Arnasonem i Karelem Mokrym w turnieju Bohemians w Pradze. W roku 1980 ponownie okazał się najlepszym Polakiem w memoriale Akiby Rubinsteina, zajmując III miejsce. W roku 1981 zwyciężył w Suboticy.

Reprezentował Polskę w turniejach drużynowych, m.in. dwukrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1974, 1980)[4].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1982 r., z wynikiem 2450 punktów zajmował wówczas 3. miejsce (za Włodzimierzem Schmidtem i Adamem Kuligowskim) wśród polskich szachistów[5].

W 1989 r. zakończył karierę szachową[6].

Pochowany na cmentarzu katolickim Trójcy Świętej przy ul. Lotników 2 w Bydgoszczy.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj