Subotica

miasto w Serbii

Subotica (serb. Суботица, węg. Szabadka, hist. 1740–1918 niem. Maria-Theresiopel, hist. łac. Maria-Theresiopolis) – miasto w północnej Serbii, w Wojwodinie, stolica okręgu północnobackiego, siedziba miasta Subotica. Leży na Wielkiej Nizinie Węgierskiej, ok. 15 km od granicy z Węgrami (ale granicami administracyjnymi w północnej części styka się z Węgrami[2]). Jest drugim co do wielkości (po Nowym Sadzie) miastem Wojwodiny i piątym całej Serbii.

Subotica
Суботица
Szabadka
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Serbia

Prowincja autonomiczna

 Wojwodina

Okręg

północnobacki

Gmina

Subotica

Burmistrz

Stevan Bakić

Powierzchnia

290 km²

Wysokość

109 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności
• gęstość


141 554[1]
361 os./km²

Nr kierunkowy

24

Kod pocztowy

24000

Tablice rejestracyjne

SU

Położenie na mapie Wojwodiny
Mapa konturowa Wojwodiny, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Subotica”
Położenie na mapie Serbii
Mapa konturowa Serbii, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Subotica”
Ziemia46°06′01″N 19°39′56″E/46,100278 19,665556
Strona internetowa

Historia

edytuj

Pierwsza wzmianka o miejscowości została odnotowana w 1391 roku i wchodziła w tym czasie w skład Królestwa Węgierskiego. W XV wieku zbudowano w Suboticy zamek. W latach 1542–1686 znajdowało się w granicach Imperium Osmańskiego, a od 1686 roku Austrii, a od 1867 roku Austro-Węgier. Po 1918 r. cały region Wojwodiny, wraz z Suboticą, został przyłączony do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców (od 1929 roku Jugosławii).

Ludność

edytuj

Miasto stanowi mozaikę narodowościową. Według spisu powszechnego z 2011 roku na 141 554 mieszkańców[1]

Pod względem językowym dominującą grupą są użytkownicy diasystemu serbsko-chorwackiego, na drugim miejscu jest język węgierski. Język serbski jest najczęściej używanym językiem w życiu codziennym, ale węgierski jest także używany przez prawie jedną trzecią populacji w codziennych rozmowach. Oba języki są również powszechnie stosowane w komercyjnych i oficjalnych oznakowaniach[3]

Według tego samego spisu 63,02% ludności jest wyznania rzymskokatolickiego, 25,96% prawosławnego, a 1,88% protestanckiego: luterańskiego lub kalwińskiego.

Zabytki

edytuj

Kościoły:

  • Katedra św. Teresy z 1779 roku, w 1974 roku uzyskała honorowy tytuł Bazyliki mniejszej
  • Kościół Franciszkański – w 1736 roku zbudowany pod wezwaniem Michała Archanioła
  • Cerkiew Wniebowstąpienia Chrystusa – zbudowana w 1726 roku, w 1910 roku dobudowano nową dzwonnicę i ikonostas

Budynki w stylu secesyjnym:

  • Ratusz miejski – wybudowany w 1912 roku. Przed budynkiem ratusza znajdują się wybudowane z ceramicznych płytek Zsolnaya fontanny: Zielona Fontanna z 1985 roku i Niebieska Fontanna z 2001 roku.
  • Synagoga z 1902 roku projektu Marcella Komora i Dezső Jakaba
  • Pałac Rajhla z 1904 roku – znajduje się w nim Galeria Sztuki Współczesnej

Instytucje kulturalne:

  • Muzeum miejskie
  • Teatr narodowy – dawny budynek teatru (mający ponad 150 lat) został zburzony w 2007 roku, obecnie planowana jest jego częściowa rekonstrukcja
  • Biblioteka publiczna z 1890 roku

Place:

  • Plac Wolności – największy, centralny plac miejski. Znajduje się przy nim Ratusz i Biblioteka miejska.
  • Plac Poetów
  • Plac Ofiar Faszyzmu – znajduje się na nim pomnik ku czci ofiar faszyzmu, mający 8 metrów wysokości i 18 metrów szerokości.

Pomniki:

Współpraca

edytuj

Miasta siostrzane:

Miasta partnerskie:

Przypisy

edytuj
  1. a b Comparative overview of the number of population in 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002 and 2011. stat.gov.rs. [dostęp 2015-08-26]. (serb. • ang.).
  2. Google Maps [online], www.google.pl [dostęp 2017-11-26].
  3. The Use of Hungarian and Serbian in the City of Szabadka/Subotica: An Empirical Study [online] [dostęp 2017-09-18] (ang.).