Wojwodina

Autonomiczny okręg w północnej części Serbii

Wojwodina, Prowincja Autonomiczna Wojwodiny (Vojvodina, węg. Vajdaság) – autonomiczny okręg w północnej Serbii, zamieszkany przez 1,93 mln mieszkańców (2011), przede wszystkim Serbów (66% liczby ludności) i Węgrów (13%). Stolicą Wojwodiny jest Nowy Sad, inne większe miasta to Pančevo, Subotica, Zrenjanin. Obejmuje serbskie części historycznych regionów Baczki, Banatu i Sremu.

Prowincja Autonomiczna Wojwodiny
Аутономна Покрајина Војводина
Autonomna Pokrajina Vojvodina
Vajdaság Autonóm Tartomány
Autonómna Pokrajina Vojvodina
Provincia Autonomă Voivodina
Автономна Покраїна Войводина
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Serbia

Siedziba

Nowy Sad

Data powstania

1944

Prezydent

István Pásztor

Premier

Igor Mirović

Powierzchnia

21 614

Populacja (2011)
• liczba ludności


1 931 809

• gęstość

90

Strefa czasowa

UTC +1

Języki urzędowe

serbski, węgierski, słowacki, rumuński, rusiński, chorwacki

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Geografia edytuj

Teren Wojwodiny stanowi część Wielkiej Niziny Węgierskiej, pozostałości po Morzu Panońskim. Pierwotnie równina była zalesionym stepem, a jedynym tego dowodem są dwa obszary, niegdysiejsze wyspy na Morzu Panońskim: Fruška gora i pustynia Deliblatska peščara[1]. W przeciwieństwie do wyżynnych i górzystych obszarów Serbii Centralnej, w Wojwodinie teren jest płaski, z wyjątkiem dwóch pasm górskich: Fruška gora i Vršačke planine w jego naddunajskiej części. Głównymi rzekami są tu Dunaj i Cisa; dzielą one Wojwodinę na trzy krainy: Bačkę (Baczka), Banat i Srem (Syrmia)[2].

 
Granice administracyjne Autonomicznej Prowincji Wojwodiny

Władze edytuj

Mimo ograniczenia autonomii Wojwodiny w 1990 roku, region ten formalnie nadal ma własnego prezydenta i premiera.

Prezydenci Wojwodiny edytuj

Premierzy Wojwodiny edytuj

Podział administracyjny edytuj

Wojwodina podzielona jest na 7 okręgów:

Narodowości edytuj

 
Mapa etniczna Wojwodiny według spisu z 2011 r.
 
Mapa języków Wojwodiny według spisu z 2011 r.
 
Mapa religii Wojwodiny według spisu z 2011 r.

Narodowości wg spisu ludności z 2011 roku:

  1. Serbowie – 1 289 635 (66,76%)
  2. Węgrzy – 251 136 (13%)
  3. Słowacy – 50 321 (2,6%)
  4. Chorwaci – 47 033 (2,43%)
  5. Romowie – 42 391 (2,19%)
  6. Rumuni – 25 410 (1,32%)
  7. Czarnogórcy – 22 141 (1,15%)
  8. Buniewcy – 16 469 (0,85%)
  9. Rusini – 13 928 (0,72%)
  10. Jugosłowianie – 12 176 (0,63%)
  11. Macedończycy – 10 392 (0,54%)
  12. Ukraińcy – 4202 (0,22%)
  13. Muzułmanie z narodowości – 3360 (0,17%)
  14. Niemcy – 3272 (0,17%)
  15. Albańczycy – 2251 (0,12%)
  16. Słoweńcy – 1815 (0,09%)
  17. Bułgarzy – 1489 (0,08%)
  18. Gorani – 1179 (0,06%)
  19. Rosjanie – 1173 (0,06%)

Ogółem – 1 931 809 mieszkańców.

Religia edytuj

Udział poszczególnych wyznań w populacji Wojwodiny (według Spisu Powszechnego w 2011 r.)[3]:

Rolnictwo edytuj

Najważniejszy region rolniczy Serbii. Około 3/4 powierzchni zajmują grunty orne. Uprawa pszenicy, kukurydzy, buraków cukrowych, słonecznika, ziemniaków, tytoniu, konopi, chmielu, winorośli, warzyw, drzew owocowych. Hodowla bydła, trzody chlewnej, owiec i jedwabników. Rozwinięte pszczelarstwo.

Przemysł edytuj

Wśród gałęzi przemysłu przetwórczego do najważniejszych należą: przemysł spożywczy, elektromaszynowy (m.in. maszyny rolnicze, środki transportu, kable), chemiczny (farmy), włókienniczy (dywany, firanki), skórzano-obuwnicze, drzewny. Niewielkie wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Serbia. W: Bałkany – Bośnia i Hercegowina, Serbia, Kosowo, Macedonia, Albania. Wyd. IV. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2011, s. 139, seria: Przewodniki Bezdroży. ISBN 978-83-7661-151-8.
  2. Wojwodina. W: Sławomir Adamczak, Katarzyna Firlej-Adamczak, Krzysztof Bzowski: Czarnogóra, Serbia, Macedonia i Kosowo. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015, s. 226, seria: Praktyczny przewodnik. ISBN 978-83-7642-491-0.
  3. Становништво према вероисповести. Република Србија Републички завод за статистику. [dostęp 2014-02-22].