Jerzy Rawa

Jerzy Rawa herbu Pilawa (zm.ok.1667) – rotmistrz rajtarii, kapitan dragonii.

Pochodził ze Śląska z rodziny mieszczańskiej, która w XVII wieku osiedliła się w Prusach Książęcych. W 1652 został żołnierzem armii koronnej, w 1655 jest wzmiankowany jako kapitan lejtnant regimentu rajtarii pułkownika Teodora Leszkwanta. Następnie został rotmistrzem i dowódcą kompanii w regimencie rajtarskim Jerzego Lubomirskiego, regimentem tym dowodził później Franciszek Bieliński ^[1].

Walczył ze Szwedami w okresie potopu oraz wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Od 1666 do 1667 był kapitanem i dowódcą kompanii w regimencie dragonii wojewody ruskiego Stanisława Jabłonowskiego.

28 kwietnia 1662 na sejmie, za zasługi wojenne dla Rzeczyposplitej, otrzymał indygenat, został adoptowany do herbu Pilawa^[2]^[3].

Zmarł po 1667, miał jednego syna Tomasza.

Przypisy

↑ Marek Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2014, s.234
↑ A. Wajs, Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Warszawa 1995, s. 100
↑ Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, tom VIII, 1841, Lipsk 1841, s. 97

Bibliografia

Marek Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2014, s.234

[1] Marek Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2014, s.234

[2] A. Wajs, Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Warszawa 1995, s. 100

[3] Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, tom VIII, 1841, Lipsk 1841, s. 97

[1]

[2]

[3]