Jerzy Sateja
Jerzy Sateja (ur. 25 czerwca 1925 w Stawiskach pow. Kolno, zm. 5 maja 2011 w Katowicach[1]) – generał brygady LWP.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 czerwca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 maja 2011 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1988 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef Zarządu WSW |
| Późniejsza praca |
szef Wojskowego Sztabu Wojskowego w Płocku |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Służbę wojskową podjął w 1944. 24 marca 1945 skończył szkołę oficerską. W marcu 1947 rozpoczął służbę jako oficer Wydziału Informacji 7 Dywizji Piechoty w Bytomiu, zabezpieczał kontrwywiadowczo 33 Nyski Pułk Piechoty w Nysie. Od września 1947 był starszym oficerem Sekcji I Oddziału Informacji Okręgu Wojskowego Nr IV (Śląski Okręg Wojskowy), a od stycznia 1950 – kierownikiem tej sekcji. Od 15 października 1950 był kierownikiem Sekcji II Okręgowego Zarządu Informacji Nr IV, od 1 maja 1952 – szefem Wydziału II w tym zarządzie, następnie od 25 kwietnia 1953 – szefem Wydziału Informacji Garnizonu Poznań[2].
Od 11 maja 1954 był szefem Oddziału I Zarządu II GZI w Warszawie, od 15 listopada 1954 zastępcą szefa Zarządu II GZI WP, a od 28 grudnia 1955 (wg Tkaczewa od listopada 1956) szefem tego zarządu[3][2].
Po rozwiązaniu GZI i powstaniu WSW od 28 stycznia 1957 był szefem Oddziału IV Szefostwa WSW, a od 4 lipca 1957 do 1 września 1967 był szefem Zarządu WSW Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy; od 22 października 1960 do 29 lipca 1961 ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów przy Wyższej Szkole KGB w ZSRR.[2].
Od 1965 (???) pracował w Inspektoracie Obrony Terytorialnej Kraju[potrzebny przypis]. W październiku 1974 mianowany generałem brygady.
Od 1970 do 1980 był szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach[4], 1981–1988 szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Płocku. Z protokołu rozmowy Władimira Kriuczkowa i Ericha Mielkego ujawnionego w Archiwum Mitrochina, wynika, że gen. Sateja w 1981 roku zgłosił się do rezydentury KGB w Warszawie z propozycją przeprowadzenia zamachu stanu w celu odsunięcia od władzy Wojciecha Jaruzelskiego i Stanisława Kani, którzy nie chcieli militarnie zdławić ruchu Solidarność. Spiskowców, na czele z Sateją i gen. Włodzimierzem Sawczukiem, miały wspierać wojska Układu Warszawskiego[5]. Od 1988 w stanie spoczynku.
Pochowany 9 maja 2011 na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Katowicach przy ul. Murckowskiej (Kwatery Wojskowe - kwatera 19-1-3). W imieniu WP zmarłego pożegnał szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego Katowice płk Krzysztof Radwan.
Uchwałą Prezydium KRN z 30 maja 1946 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Cmentarze Komunalne w Katowicach - wyszukiwarka osób pochowanych [online], www.polskie-cmentarze.com [dostęp 2017-11-15] (pol.).
- ↑ a b c Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Władysław Tkaczew: Organa informacji Wojska Polskiego w latach 1943–1956. Kontrwywiad wojskowy. Warszawa: Bellona, 2007, s. 26 76 100. ISBN 978-83-11-10940-7.
- ↑ ppłk Dariusz Kaminiów: 10.05.2011 Ceremonia pogrzebowa ś.p. gen. bryg. Jerzego SATEJI. Wojewódzki Sztab Wojskowy w Katowicach, 10 maja 2011. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-10)]. (pol.).
- ↑ Tajemnica generałów, Polityka, nr 26 (3318), 23.06.2021, s. 70–72.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 116, poz. 215 „za pełną poświęcenia pracę w akcji siewnej”.
Bibliografia edytuj
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M–S, Toruń 2010, s. 376.