Wikipedia

Jerzy Zabłocki

Jerzy Piotr Zabłocki (ur. 9 czerwca 1927 w Łodzi, zm. 20 stycznia 1993 w Ankarze) – polski malarz, grafik, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, rektor od roku 1987 do 1990.

Jerzy Zabłocki
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1927
Łódź

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1993
Ankara

profesor nauk o sztukach pięknych
Specjalność: grafika użytkowa, malarstwo sztalugowe i architektoniczne
Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku

Profesura

11 maja 1990[1]

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku

Rektor PWSSP w Gdańsku (1987-1990)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Syn Piotra Zabłockiego, majora Wojska Polskiego i Eugenii Bronisławy, z domu Osińskiej. Podczas II wojny światowej był zatrudniony jako robotnik przymusowy w Tuszynie i Andrzejowie pod Łodzią. Szkołę średnią, Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi, ukończył w 1948 roku. Następnie studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. 21 listopada 1954 obronił pracę dyplomową w pracowni prof. Juliusza Studnickiego. Zatrudniony w 1953 roku na Wydziale Malarstwa awansował, prowadząc od 1962 roku samodzielnie Pracownię Rysunku Wieczornego, na stanowisko wykładowcy w 1966 roku[2].

Od 1970 roku jako docent pracuje na Wydziale Projektowania Plastycznego. W tym samym roku zostaje kierownikiem Katedry Projektowania Graficznego na Wydziale Architektury Wnętrz, a w 1971 roku na Wydziale Projektowania Plastycznego. W kolejnych latach zostaje kierownikiem artystycznym w Wydawnictwie Artystyczno-Graficznym w Gdańsku. W latach 1971–1974 pełni funkcję prodziekana Wydziału Projektowania Plastycznego, a w latach 1974–1981 prorektora do spraw nauczania i spraw studenckich. Profesorem nadzwyczajnym zostaje w 1979 roku, a zwyczajnym w 1990. W latach 1978–1984 był kierownikiem Katedry Malarstwa oraz w latach 1984–1987 dziekanem Wydziału Malarstwa i Grafiki. W latach 1887–1990 pełni funkcję rektora PWSSP. Jego uczniami są m.in. malarze: Robert Florczak, Aleksandra Radziszewska, Grzegorz Radecki, Andrzej Umiastowski[2].

W latach 1985–1986 pracował jako wykładowca i konsultant w Centro Nacional de Superación de la Enseñanza Artistica w Hawanie na Kubie, a w latach 1991–1993 na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Bilkent w Ankarze[2].

Należał do: Federacji Polskich Organizacji Studenckich, Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej, Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Związku Polskich Artystów Plastyków, Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki i Towarzystwa Przyjaciół Sopotu. Był członkiem i przewodniczącym Komitetu Festiwalu Sztuki w Sopocie, Komisji Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej, Polskiego Komitetu Współpracy z Alliance Française[2].

 
Grób prof. Jerzego Zabłockiego na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie

Jerzy Zabłocki pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie (kwatera N4-22-3)[3].

Twórczość edytuj

Zabłocki nie tylko tworzył obrazy olejne i gwasze, ale projektował również scenografie, gobeliny, plakaty, wystawy, przygotowywał opracowania graficzne katalogów, a nawet wizualizacje plastyczno-urbanistyczne miast[2].

Zabłocki debiutował w okresie socrealizmu i prężnej działalności artystów związanych ze szkołą sopocką. Znaczący wpływ na jego twórczość miał udział w 1955 roku w warszawskiej wystawie młodego malarstwa „Arsenał” oraz Piotr Potworowski. W tym czasie powstały m.in. Pejzaże z wyobraźni, które ewoluują w kierunku abstrakcji geometrycznej z elementami symbolicznymi. Na początku lat 80. XX wieku w cyklach Ptaki i Ptakodemony pojawiają się ekspresyjne przedstawienia ptaków[2].

Wynikiem podroży są: Pejzaże włoskie, Pejzaże z Kuby, Pejzaże z Meksyku, Świątynie, Ludzie Ankary[2].

Obrazy Jerzego Zabłockiego posiadają: Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy, Biblioteka Polska w Paryżu, Urząd Miasta Sopotu, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie oraz prywatni kolekcjonerzy w Polsce, Europie, Turcji i Japonii[2].

Odznaczenia edytuj

Wystawy edytuj

Miał około 40 wystaw indywidualnych, m.in.:

  • 1958 – CBWA, Sopot
  • 1959 – Galeria „Krzywe Koło”, Warszawa,
    • Frankfurt, RFN
  • 1963 – BWA, Gdynia
  • 1964 – BWA Poznań
  • 1966 – Klub Plastyków Czechosłowackich, Praga, Czechosłowacja
  • 1967 – Galerie Lambert, Paryż, Francja
  • 1971, 1974 – Pałacyk TPSP Warszawa
  • 1975 – Polish Institute of Culture, Sztokholm, Szwecja
  • 1976 – Galeria Zachęta, Warszawa
  • 1977 – Galeria Sztuki Współczesnej ART, Gdańsk
  • 1979 – Galeria Dragonskolan Art Club, Umeå, Szwecja
  • 1980 – Galerie Gruppe Grün, Brema, RFN
  • 1981 – Bremer Gallery, Bremerhaven, RFN
  • 1982 – Striped House Museum of Art, Tokyo, Japonia
  • 1984 – BWA Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin
  • 1985 – Municipal Gallery, Alesund, Norwegia
  • 1987 – Galeria'85, Gdańsk
  • 1988 – Helsinki
  • 1989 – Polonisches Informatoins und Kulturzentrum, Lipsk, RFN
    • Galeria Zachęta, Warszawa
    • BWA, Kraków
  • 1990 – Fritzen Gallery, Herford
  • 1993 – Ankara Art Gallery, Ankara, Turcja
  • 2008 – Muzeum Narodowe w Gdańsku – Pałac Opatów, Gdańsk (pośmiertna)

Uczestniczył w ponad 100 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Prof. Jerzy Zabłocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-12-16].
  2. ↑ a b c d e f g h Jerzy Zabłocki [online], Zbrojownia Sztuki [dostęp 2023-04-11] (pol.).
  3. ↑ śp. Jerzy Zabłocki.
  4. ↑ a b c Kto jest kim w Polsce, Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1114, ISBN 83-223-2073-6.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Zabłocki&oldid=70418577”