Jezioro Lutomskiejezioro rynnowe położone na południowym skraju Puszczy Noteckiej, na terenie gminy Sieraków. Najdłuższe jezioro Pojezierza Międzychodzko-Sierakowskiego. Powierzchnia jeziora to 174 ha, długość 5800 m, natomiast średnia szerokość wynosi zaledwie 300 m (minimalna ok. 200 m). Do zachodniego brzegu przylega rezerwat przyrody Buki nad Jeziorem Lutomskim.

Jezioro Lutomskie
Ilustracja
Wczesna wiosna nad Jez. Lutomskim
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Sieraków, Lutom, Grobia

Region

Pojezierze Poznańskie

Wysokość lustra

38 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

1,74 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


5,8 km
0,3 km

Głębokość
• maksymalna


15 m

Hydrologia
Rzeki zasilające

Lutomka

Rzeki wypływające

Oszczynica

Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie gminy Sieraków
Mapa konturowa gminy Sieraków, na dole nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Lutomskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Lutomskie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Lutomskie”
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego
Mapa konturowa powiatu międzychodzkiego, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Lutomskie”
Ziemia52°37′37″N 16°06′57″E/52,626944 16,115833

Jezioro Lutomskie stanowi końcowy odcinek cieku wodnego o długości ok. 25 kilometrów, zaczynającego się Potokiem Kwileckim, który łączy się strugą Lutomką z Jez. Białeckim i Oszczynicą z Jez. Lutomskim.

Woda w jeziorze o małej przejrzystości i niskiej czystości biologicznej, ze względu na niewielką głębokość i szerokość.

Miejsce żerowania i egzystowania licznych gatunków ptaków (łyska, kaczka krzyżówka, trzcinniczek, perkoz dwuczuby) oraz siedlisko roślin (trzcina zwyczajna, pałka wąskolistna, pałka szerokolistna, tatarak, kosaciec syberyjski, szczaw lancetowaty, jeżogłówki, oczeret jeziorny, grążele żółte i grzybienie białe). Występuje tu także wiele gatunków ślimaków, m.in. bursztynka pospolita (Succinea putris) i przytulik strumieniowy (Ancylus fluviatilis).

Jezioro popularne w okresie PRL i na początku lat 90. XX wieku ze względu na duży ośrodek wczasowy PKP (zwany przez miejscowych „wczasami wagonowymi”), położony po zachodniej stronie jeziora.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • P. Anders, K. Graja, Pojezierze Międzychodzko-Sierakowskie, mapa turystyczna, Wielkopolski Ośrodek Informacji Turystycznej, Poznań 1992.
  • Włodzimierz Łęcki, 7 dni w Sierakowie, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1988.
  • Kazimierz Grzybowski, Sieraków n. Wartą, nakładem własnym, Sieraków 1935.
  • W. Kusiak, P. Anders, Puszcza Notecka, mapa przyrodniczo-turystyczna, Przegląd Leśniczy, Poznań 2004.