Joe Lauzon

Joseph Edward Lauzon Jr. (ur. 22 maja 1984 w Brockton) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Od 2006 związany z Ultimate Fighting Championship.

Joe Lauzon
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko Joseph Edward Lauzon Jr.[1]
Pseudonim J-Lau[1]
Data i miejsce urodzenia 22 maja 1984[1]
Brockton[1]
Obywatelstwo  Stany Zjednoczone
Wzrost 178[1] cm
Masa ciała 70[1] kg
Styl walki brazylijskie jiu-jitsu
Kategoria wagowa lekka[1]
Klub Lauzon MMA[1]
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk 42[1]
Zwycięstwa 27
Przez nokauty 7
Przez poddania 18
Przez decyzje 2
Porażki 15
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 07.04.2017.
Strona internetowa

Aktualnie jest wraz z Nathanen Diazem współrekordzistą w ilości otrzymanych bonusów finansowych w organizacji UFC (15)[1].

Kariera sportowaEdytuj

W MMA zadebiutował 21 lutego 2004 pokonując Davida Gilreina[1]. W październiku tego samego roku poddał Mike'a Browna, zdobywając pas USKBA w wadze superpółśredniej[2]. 1 kwietnia 2006 wygrał turniej World Fighting League, pokonując jednego wieczoru trzech rywali. Po tym sukcesie dostał angaż w Ultimate Fighting Championship, debiutując 23 września 2006 (UFC 63) w starciu z byłym mistrzem UFC wagi lekkiej, Jensem Pulverem, którego sensacyjnie znokautował w 48 sekundzie pojedynku. Mimo iż był pod kontraktem z UFC, wziął udział w 5. edycji The Ultimate Fighter, dochodząc do półfinału[1].

W latach 2007-2010 uzyskał bilans 5 zwycięstw (m.in. nad Jeremym Stephensem[1] czy Gabem Ruedigerem)[1] i 3 porażek (m.in. z Kennym Florianem)[1]. Większość pojedynków z jego udziałem była nagradzana bonusami finansowymi w ramach walk i poddań wieczoru[1]. Po dwóch efektownych zwycięstwach w 2011 nad Curtem Warburtonem i Melvinem Guillardem, stoczył w lutym 2012 walkę z byłym mistrzem World Extreme Cagefighting Anthonym Pettisem[3], ostatecznie przegrywając z nim przez nokaut po wysokim kopnięciu w głowę[1].

4 sierpnia 2012 poddał Jamiego Varnera duszeniem trójkątnym nogami w 3. rundzie pojedynku[1]. Za tą wygraną otrzymał podwójny bonus – za poddanie i walkę wieczoru[1]. Poza tym starcie z Varnerem zostało wyróżnione nagrodą za walkę roku 2012, podczas World MMA Awards. W latach 2012-2016, zanotował bilans 4-5 (wygrane m.in. nad Takanori Gomim i Diego Sanchezem oraz porażka m.in. z Alem Iaquintą[1].

15 stycznia 2017 pokonał niejednogłośnie na punkty Polaka Marcina Helda[4].

Osiągnięcia[5]Edytuj

Mieszane sztuki walki:

  • 2004: mistrz Stanów Zjednoczonych USKBA w wadze superpółśredniej
  • 2005: mistrz Mass Destruction w wadze lekkiej
  • 2006: zwycięzca WFL Grand Prix
  • 2007: The Ultimate Fighter 5 – półfinalista programu w wadze lekkiej
  • 2012: World MMA Awards – Walka Roku przeciwko Jamiemu Varnerowi
  • 15-krotny zdobywca nagród bonusowych w UFC (6 poddań, 7 walk, 1 występ i 1 nokaut wieczoru)

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Statystyki i rekord MMA na tapology.com (ang.). tapology.com. [dostęp 2017-11-12].
  2. ↑ Combat Zone Results (ang.). fcfighter.com, 02.10.2004.
  3. ↑ Anthony Pettis vs. Joe Lauzon official for UFC 144 in Japan (ang.). mmajunkie.com, 16.11.2011.
  4. ↑ W. Mrozowski: Joe Lauzon pokonał Marcina Helda po kontrowersyjnej decyzji sędziów na UFC Fight Night 103 (pol.). mmanews.p, 16.01.2017.
  5. ↑ Profil Joe Lauzona na UFC.com (ang.). ufc.com.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joe_Lauzon&oldid=59729867”