Johann Erasmus Kindermann

Johann Erasmus Kindermann (ur. 29 marca 1616 w Norymberdze, zm. 14 kwietnia 1655 tamże[1][2][3]) – niemiecki kompozytor, organista i pedagog.

Johann Erasmus Kindermann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1616
Norymberga

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 1655
Norymberga

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, organista, pedagog

Życiorys edytuj

Muzyki uczył się w Norymberdze u Johanna Stadena[1][2]. Od 15. roku życia występował jako śpiewak i skrzypek w niedzielnych koncertach wieczornych w kościele NMP[1][2][3]. W 1635 roku, otrzymawszy stypendium norymberskiej rady miejskiej, przebywał na studiach we Włoszech[1][2][3]. Po powrocie do Norymbergi był w latach 1636–1640 drugim organistą kościoła NMP[1][2][3]. W 1640 roku, po krótki pobycie w Schwäbisch Hall, objął posadę organisty w kościele św. Idziego[1][2][3].

Prowadził działalność pedagogiczną, do grona jego uczniów należeli Johann Agricola, Augustin Pfleger, Heinrich Schwemmer i Georg Caspar Wecker[1][2][3].

Twórczość edytuj

Różnorodna stylistycznie twórczość Kindermanna obejmuje większość form muzycznych uprawianych w 1. połowie XVII wieku[1]. Tworzył zarówno utwory wokalne, jak i czysto instrumentalne[1][2]. Wprowadził do muzyki niemieckiej nowe środki zaczerpnięte z muzyki włoskiej, w utworach na skrzypce po raz pierwszy w Niemczech zastosował skordaturę[1][2][3]. Duże znaczenie ma jego twórczość wokalna, w kompozycjach kantatowych widoczne jest kontrastowanie partii solowych i chóralnych oraz deklamacyjność, zbliżająca je stylistycznie do dzieł Heinricha Schütza[1][2].

Kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory wokalne

  • Cantiones [pathetikaiJ, hoc est Ad memoriam passionis... Jesu Christi na 3–4 głosy i basso continuo (1639)
  • Friedens Clag na 3 głosy i basso continuo (1640)
  • Concentus Salomonis, das ist Geistliche Concerten auss dem Hohen Lied dess hebräischen Königes Salominis na 2 głosy, 2 skrzypiec i basso continuo (1642)
  • Dialogus, Mosis Plag, Sunders Klag, Christi Abtrag na 1–6 głosów i basso continuo (1642)
  • (8) Musicalische Friedens Seufftzer na 3–4 głosy i basso continuo (1642)
  • Opitianischer Orpheus, das ist [13] Musicalischer Ergetzligkeiten na 1–2 głosy, 2 skrzypiec, violone lub violę i basso continuo (1642)
  • Dess erlösers Christi, und sündligen Menschens heylsames Gesprachna 7 głosów i basso continuo (1643)
  • Musica catechetica, das ist Musicalischer Catechismus na 5 głosów i basso continuo (1643)
  • Lobgesang über den Frewdenreichen Geburtstag... Jesu Christi na 4 głosy i 4 instrumenty (1647)
  • Eines Christgleubigen Bekenners Hertzens Seuffzere na 2 skrzypiec, 3 viole i basso continuo (1648)
  • Musicalische Friedens Freud na 1–2 głosy, 3 viole i basso continuo (1650)

Utwory instrumentalne

  • Deliciae studiosorum na 3–5 instrumentów i basso continuo (3 części, 1640–1643)
  • Harmonia organica, in tabulaturam germanicam (1645)
  • (27) Canzoni, [9] sonatae na 1–3 skrzypiec, wiolonczelę i basso continuo (1650)
  • 30 suit na instrument klawiszowy (rękopis)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 84–85. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1875–1876. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 447. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne edytuj