Wikipedia

Judd Hirsch

amerykański aktor

Judd Seymore Hirsch (ur. 15 marca 1935 w Nowym Jorku) – amerykański aktor. Laureat dwóch nagród Emmy, Złotego Globu i dwóch Tony Award.

Judd Hirsch
Ilustracja
Judd Hirsch (1967)
Imię i nazwisko

Judd Seymore Hirsch

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1935
Nowy Jork

Zawód

aktor

Współmałżonek

Elisa Sadaune
(1963–1967; rozwód)
Bonni Sue Chalkin
(1992–2005; rozwód)

Lata aktywności

od 1959

Życiorys

edytuj

Urodził się w nowojorskiej dzielnicy Bronx jako syn Sally (z domu Kitzis) i Josepha Sidneya Hirscha, elektryka[1]. Jego ojciec był pochodzenia żydowskiego, niemieckiego i holenderskiego, a matka miała korzenie żydowskie i rosyjskie[2]. Wychowywał się z bratem Rolandem[3].

W 1952 ukończył DeWitt Clinton High School w Nowym Jorku[4]. Uzyskał dyplom z fizyki w City College of New York[5]. Po ukończeniu college’u Hirsch służył w United States Army Reserve w 1958 w Fort Leonard Wood przez sześć miesięcy jako geodeta. Następnie pracował jako inżynier w Westinghouse, zanim znalazł pracę w teatrze. Studiował aktorstwo w HB Studio w Nowym Jorku. W 1962 ukończył American Academy of Dramatic Arts w Nowym Jorku.

W 1963 zadebiutował na Broadwayu w roli telefonisty w sztuce Neila Simona Boso w parku[6]. W 1967 wystąpił w roli Harolda Wondera w produkcji off-Broadwayowskiej Scuba Duba[7]. W 1976 za rolę Wisemana w spektaklu Knock Knock otrzymał nagrodę Drama Desk. W 1979 odebrał nagrodę Obie jako Matt Friedman w sztuce Lanforda Wilsona Szaleństwo Talleya. Zdobył dwa razy Tony Award za kreację Nata w komedii Dziwak z Central Parku (1986) i za rolę Eddiego w spektaklu Rozmowy z moim ojcem (1992)[8].

Po raz pierwszy trafił na ekran w dramacie sensacyjnym Josepha Manduke’a Jump (1971)[9]. W biograficznym dramacie kryminalnym Sidneya Lumeta Serpico (1973) z Alem Pacino wystąpił w niewielkiej roli policjanta. Gościnna rola Mike’a Andrettiego w sitcomie CBS Rhoda (1977) z Valerie Harper przyniosła mu nominację do nagrody Emmy. Od 12 września 1978 do 15 czerwca 1983 grał rolę Alexa Reigera w sitcomie ABC / NBC Taxi, za którą w 1981 i 1983 zdobył nagrodę Emmy[10] i nominację do Złotego Globu dla najlepszego aktora w serialu komediowym lub musicalu. Przełomem w karierze filmowej okazała się rola doktora Tyrone’a C. Bergera w dramacie psychologicznym Roberta Redforda Zwyczajni ludzie (1980) był nominowany do Oscara i Złotego Globu dla najlepszego aktora drugoplanowego[11]. Od 6 października 1988 do 22 lipca 1992 występował w roli Johna Laceya, nauczyciela, który próbuje chronić swoje życie przed rozpadem po zjadliwym, wyniszczającym finansowo rozwodzie w sitcomie NBC Dear John, za którą został uhonorowany Złotym Globem dla najlepszego aktora w serialu komediowym lub musicalu[12]. W serialu kryminalnym CBS Wzór (2005–2010) grał postać Alana Eppesa, byłego projektanta miasta Los Angeles, wdowca i ojca Charliego (David Krumholtz) i Dona (Rob Morrow). Jako Boris Podgórny, ekscentryczny wujek Sammy’ego, były pracownik filmowy i artysta cyrkowy w dramacie Stevena Spielberga Fabelmanowie (2022) był nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego.

Filmografia

edytuj
Rok Tytuł Rola Uwagi
1973 Serpico gliniarz niewymieniony w czołówce
1975 Fear on Trial Saul
1975 Legenda Valentino Jack Auerbach
1976 Two Brothers Joe Morris
1976-1977 Delvecchio sierżant Dominick Delvecchio
1976-1980 Visions Joe Morris gościnnie
1977 Rhoda Mike Andretti odcinki The Weekend oraz Rhoda Likes Mike
1978 Król Cyganów Groffo
1978-1983 Taxi Alex Rieger 117 odcinków, główna rola
1979 The Halloween That Almost Wasn’t Hrabia Drakula również jako The Night Dracula Saved the World
1980 Zwyczajni ludzie dr Berger
1983 Bez śladu Al Menetti
1984 Nauczyciele Roger Rubell
1984 The Goodbye People Arthur Korman
1985 Przepadnij, Bracie! Ben Ryder/Harry Brand
1988 Wielka ucieczka 2: Nieopowiedziana historia Kapitan David Matthews
1988-1992 Kochany John John Lacey
1988 Stracone lata Arthur Pope
1989 The More You Know on sam
1994 Oszukańcza terapia Dr Jules Masserman
1996 Karolina w mieście Ben Karinsky odcinek Caroline and the Comic
1996 Dzień Niepodległości Julius Levinson
1997–1998 George & Leo Leo Wagonman 22 odcinki
1999 Powrót z piekła Leon Axelrod
1999 Człowiek z księżyca on sam
1999 Prawo i porządek: sekcja specjalna Dr Judah Platner
1999–2002 Sprawy rodzinne 2 Daniel Bonner
1999 Family Guy on sam dubbing
1999 Rocky Marciano Al Weill film telewizyjny
2000–2001 Welcome to New York Doktor Bob
2001–2002 Wbrew regułom Rabin Nathan Wexler odcinek The Curse of the Klopman Diamonds
2001 Prawo i porządek: Zbrodniczy zamiar Ben Elkins
2001 Piękny umysł Prof. Helinger
2002−2003 Życie ulicy (Street Time) Shimi Goldman
2003 Regular Joe Baxter Binder
2004 Wykończyć zięcia Gideon
2005 Wzór Alan Eppes
2006 Brother’s Shadow Leo Groden
2011–2012 Układy Bill Herndon 14 odcinków
2013 Pułapki umysłu Sigmund Freud odcinek Asylum
2014–2015 Forever Abe w głównej obsadzie
2016 Teoria wielkiego podrywu Dr Alfred Hofstadter dwa odcinki

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Judd Hirsch Biography (1935–). FilmReference.com. (ang.).
  2. ↑ Judd Hirsch What Nationality Ancestry Race. EthniCelebs.com. (ang.).
  3. ↑ Judy Klemesrud: 'I’m Thought of As a Fast‐Talking New York Hustler'. „The New York Times”, 1978-01-29. (ang.).
  4. ↑ Don’t Let Looks or Talent Fool You: What Made These Stars Famous Were Their High Schools, „People”, 24 grudnia 1979
  5. ↑ James Fisher: Historical Dictionary of Contemporary American Theater. Lanham, Maryland: Scarecrow Press, 2011, s. 360. ISBN 978-0-8108-5532-8.
  6. ↑ Judd Hirsch. Internet Broadway Database. (ang.).
  7. ↑ Judd Hirsch. Internet Off-Broadway Database. (ang.).
  8. ↑ Judd Hirsch Awards. Internet Broadway Database. (ang.).
  9. ↑ Judd Hirsch. Rotten Tomatoes. (ang.).
  10. ↑ Judd Hirsch Awards. AllMovie. (ang.).
  11. ↑ Judd Hirsch Biography. AllMovie. (ang.).
  12. ↑ Judd Hirsch. „TV Guide”. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Judd_Hirsch&oldid=75841127”