Off-Broadway
Off-Broadway – profesjonalny teatr nowojorski o wielkości widowni mniejszej niż 500 miejsc, przez co zgodnie z zasadami klasyfikacyjnymi nie może być zdefiniowany jako teatr broadwayowski. Produkcja off-broadwayowska jest sztuką teatralną, musicalem lub rewią[1].
Historia
edytujDefinicja
edytujPojęcie początkowo odnosiło się do teatrów (i dzieł w nich wystawianych) zlokalizowanych na bocznych ulicach przecinających Broadway w okolicy Theater District - tam gdzie zgrupowane są teatry broadwayowskie. Termin został potem przedefiniowany przez League of Off-Broadway Theatres and Producers (zrzeszenie właścicieli i producentów) i obecnie oznacza profesjonalny teatr w Nowym Jorku z liczbą miejsc od 100 do 499, jak również produkcje tam wykonywane podlegające pod umowy ze związkami branżowymi[1]. Poprzednio (niezależnie od wielkości sali) za teatr broadwayowski uznawano każdy teatr zlokalizowany na Manhattanie w tzw. Broadway Box (pomiędzy 6 i 8 Aleją oraz Times Square i 42 Ulicą), natomiast pozostałe należały do off-Broadwayu i off-off-Broadwayu. Zmiana definicji była korzystna dla teatrów spełniających standardy jakościowe, jak i wykonawców tam występujących, ze względu na wyższe stawki i lepszą ochronę związkową na Broadwayu[2]. Przykładem odwrotnym - obecnych teatrów off-Broadway dawniej klasyfikowanych jako broadwayowskie - są Laura Pels Theatre i Snapple Theater Center niespełniające limitu miejsc.
Teatry nieprzekraczające 100 miejsc na widowni są klasyfikowane jako off-off-Broadway.
Osiągnięcia
edytujWedług krytyków początki off-Broadwayu należy datować na początek lat pięćdziesiątych XX wieku[3] w reakcji na wzrastającą komercjalizację Broadwayu i potrzebę zapewnienia „schronienia dla nowej generacji” kreatywnych artystów. Pierwszym znaczącym osiągnięciem było wznowienie w 1954 roku Opery za trzy grosze (Kurta Weilla i Bertolda Brechta).
Wiele przedstawień z off-Broadwayu po odniesieniu sukcesu zostało przeniesione na Broadway. Dotyczy to m.in. musicali:
oraz sztuk:
- Doubt,
- I Am My Own Wife,
- Bridge & Tunnel,
- The Normal Heart,
- Coastal Disturbances
Wiele produkcji było wystawianych przez wiele lat wyłącznie na off-Broadwayu. Rekordzistą jest wystawiany 42 lata The Fantasticks[4].
Nagrody
edytujDzieła, wykonawcy i personel techniczny off-Broadwayu mają prawo do ubiegania się o nagrody:
- New York Drama Critics' Circle Award,
- Outer Circle Critics Award,
- Drama Desk Award,
- Obie Award (przyznawanej od 1956 przez The Village Voice),
- Lucille Lortel Award (przyznawanej od 1985 przez League of Off-Broadway Theatres & Producers),
- Drama League Award[5].
Dziełom z off-Broadwayu nie przysługują natomiast nagrody Tony Awards. Tylko raz, w 1956 (zanim zmieniono zasady przyznawania nagród Tony) Lotte Lenya zdobyła tę nagrodę dla „najlepszej aktorki drugoplanowej w musicalu” za Operę za trzy grosze[6].
Zobacz też
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Internet Off-Broadway Database. lortel.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-12)]. (ang.)
- The League of Off-Broadway Theatres and Producers (ang.)
- Oficjalna strona. offbroadwayonline.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-14)]. (ang.)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Off-Broadway Minimum Basic Agreement. [dostęp 2013-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-28)].
- ↑ Equity
- ↑ "Off Broadway, Part 1". Bloom, Ken and Vlastnik, Frank. Broadway Musicals:The 101 Greatest Shows of All Time, Black Dog Publishing, 2008, p. 94 ISBN 1-57912-313-9
- ↑ Off Broadway Theatre Information. [dostęp 2021-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-27)].
- ↑ Andrew Gans: Winners of Drama League Awards Announced. Playbill. [dostęp 2024-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-10-22)]. (ang.).
- ↑ Threepenny Opera Off Broadway. [dostęp 2013-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-30)].