Julio Granda Zuñiga

peruwiański szachista

Julio Ernesto Granda Zuñiga (ur. 25 lutego 1967 w Camanie) – peruwiański szachista, arcymistrz od 1986 roku.

Julio Granda Zuñiga
Ilustracja
Julio Granda Zuñiga, Andora 2014
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1967
Camaná

Obywatelstwo

Peru

Tytuł szachowy

arcymistrz (1986)

Ranking FIDE

2630

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Kariera szachowa

edytuj

Od połowy lat 80. jest najlepszym peruwiańskim szachistą, w roku 1986 (po zwycięstwie w Hawanie) otrzymując jako drugi Peruwiańczyk (po Orestesie Rodríguezie Vargasie) tytuł arcymistrza. W roku 1987 podzielił IV-VI miejsce na turnieju międzystrefowym w Zagrzebiu[1] i był bardzo blisko awansu do grona pretendentów do tytułu mistrza świata. W turniejach międzystrefowych wystąpił jeszcze dwukrotnie: w Groningen (turniej PCA) - XIV miejsce[2], natomiast w Biel/Bienne (turniej FIDE) - XXXIII miejsce[3] (oba turnieje rozegrano systemem szwajcarskim w roku 1993). W latach 90. odniósł wiele turniejowych sukcesów, zwyciężając bądź dzieląc I miejsca m.in. w León (1990), Barcelonie (1990), Sewilli (1990), Buenos Aires (1991), Nowym Jorku (1992), Brasílii (1993), Mar del Placie (1993), Pampelunie (1995, 1996), São Paulo (1995), Amsterdamie (1995, 1996) i ponownie w Lyonie (1997). W roku 1997 wziął udział w rozegranych w Groningen mistrzostwach świata systemem pucharowym, w których w I rundzie pokonał Bojana Kurajicę, ale w II został wyeliminowany przez Aleksieja Szyrowa[4]. Sukcesy te pozwoliły mu w roku 1998 awansować (z wynikiem 2630 punktów) na 39. miejsce na światowej liście rankingowej FIDE[5].

W latach 1999–2002 nie uczestniczył w rozgrywkach szachowych, a następnie powrócił do aktywnej gry turniejowej odnosząc kolejne zwycięstwa, m.in. w 2003 w memoriale Jose Raula Capablanki w Hawanie (przed Lázaro Bruzónem), w 2004 w Santiago (przed Rafaelem Leitão), w 2005 w Guayaquil (przed Walterem Arencibią), Santa Cruz i Buenos Aires (przed Rubenem Felgaerem), natomiast w 2006 w Sorcie (przed Mihai Subą) i Santiago (wspólnie z Emilio Córdovą)[6]. W 2005 r. zdobył w Buenos Aires srebrny, natomiast w 2007 r. w Cali – złoty medal mistrzostw Ameryki. W 2007 r. podzielił I m. w turniejach open w Pampelunie (wspólnie z Ivanem Salgado Lopezem i Pablo San Segundo Carrillo) oraz w Navalmoral de la Mata (wspólnie z Hichamem Hamdouchim i Salvadorem Gabrielem Del Río Angelisem). W 2008 r. zdobył tytuł mistrza państw iberoamerykańskich[7] oraz zwyciężył w Benasque i w Almerii (wspólnie z Elizbarem Ubiławą), natomiast w 2009 r. – w La Lagunie, Conegliano oraz Pampelunie (wspólnie z Georgiem Meierem, Kiriłem Georgiewem i Viktorem Laznicką). W 2012 r. zdobył w Mar del Placie srebrny medal mistrzostw Ameryki[8], natomiast w 2013 r. w Cochabambie – drugi w karierze tytuł mistrza kontynentu[9]. W 2014 r. zwyciężył w turnieju Andorra Open w La Massanie[10] oraz w Valladolid[11], jak również zdobył (w mieście Pipa) trzeci tytuł indywidualnego mistrza Ameryki[12]. W 2015 r. podzielił I m. (wspólnie z Angelem Arribasem Lópezem) w La Rodzie[13].

Jest pięciokrotnym mistrzem Peru, złote medale zdobył w latach 1994, 1995, 1996, 1997 i 2002[14]. Wielokrotnie reprezentował Peru w turniejach drużynowych, m.in.: jedenastokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1986, 1988, 1990, 1992, 1994, 1996, 2002, 2004, 2006, 2010, 2014)[15] oraz dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach panamerykańskich (w latach 1985, 1987)[16].

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 czerwca 2016 r., z wynikiem 2699 punktów zajmował wówczas 42. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród peruwiańskich szachistów[17][18].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj